چه کسی انتخابات آتی ریاست جمهوری را دو قطبی خواهد کرد؟

با حذف احمدی نژاد از انتخابات آتی ریاست جمهوری یک خطر جدی از فروپاشی اردوگاه اصولگرایان و از آن بدتر از کشور رفع گردیده است، اما خطر  دو قطبی شدن انتخابات به نظرم کاملا سرجایش هست و کسانی هستند که با ورود به عرصه می توانند به راحتی فضا را برای دو قطبی شدن مهیا کنند و بستری فراهم کنند که اعتدالیون بتوانند بدون هیچ مشقتی از زیربار مسئولیت انحطاط و شکست اقتصادی و فاجعه ی طرح تحول سلامت و بیکاری و رکود و از همه بدتر امواج حقوق های نجومی و نارکارآمدی مدیران دولت آقای روحانی فرار کنند و دست کم اینکه بیست میلیون رای آقای روحانی را دوباره احیا کنند که به نظرم با بیست میلیون رای دیگر هیچ شانسی برای کاندیدای اصولگرایان باقی نخواهد ماند؟ اما چه کسانی می توانند این کمک حداقلی را به اعتدالیون بکند که سبب رای آوری عزت مندانه ی اقای روحانی شود؟ به نظرم تمام کسانیکه می توانند جزو طیف مخالف سیاسی سید محمد خاتمی و هاشمی و از این بابت شناسنامه دار باشند در این طیف واقع می شوند کسانی مثل جلیلی و ضرغامی و .... بسیاری از این بزرگان و صاحبنظران اصولگرای کشور با وجود اینکه می توانند هم مثمر ثمر واقع شوند اما بالقوه پتانسیل ایجاد فضای دوقطبی را در جامعه دارند. در این فضا که به دلیل عملکرد مصیبت بار دولت احمدی نژاد در حوزه فرهنگ و اقتصاد و سیاست خارجی و داخلی ، نگاه قاطبه ی روشنفکران و تحصیلکرده ها و اقشار فرهنگی و  حتی مذهبیون غیرسیاسی کشور به اردوگاه اصولگرایان چندان مثبت نیست، شاید تنها یک قهرمان بتواند شرایطی را احیا کند که اعتبار از دست رفته ی اصولگرایان دوباره احیا  شود، اینکه این قهرمان چه کسی باشد که گرین کارت آمریکا را نداشته باشد، دو تابعیتی نباشد و دستی بر فساد اقتصادی و رانت نداشته باشد و چهره ی سیاسی و شناخته شده و آبرومند باشد و بتواند بیاید و از سویی حمید رسایی و زاکانی و کوچک زاده را با خود همراه کند و از سویی بتواند با قالیباف (همان کسی که آرزو و شانس  و اقبال خود را برای ریاست جمهوری نه با موضوع املاک نجومی شهرداری بلکه با شکایت از یاشار سلطانی برای همیشه از دست داد) و رضایی و مشایی و حاج منصور ارضی و حاج محمود کریمی و را در یک طیف در بیاورد و از سویی وجهه ای در میان مردم داشته باشد که موجبات دوقطبی مورد انتظار اعتدالیون نشود؟؟؟ به نظرم چنین مردی هنوز زاده نشده است؟ با این وجود باید گفت که بهترین کاندیدا برای اصولگرایان صندلی خالی می باشد و اجازه ی حضور یکی از چهره های گم نام تر که بشود در برابر روحانی بحث های تخصصی را راه انداخت و مردم را در برابر رفتار غیرحرفه ای دولت در اداره کشور با تیم نعمت زاده ها و قاضی زاده ها و ربیعی ها قرار داد و وا مصیبت که اگر در این میان تحقیق و تفحصی از یکی از زیر مجموعه های دولت رخ بدهد و سر رشته ی حقوق های نجومی دوباره از جایی دیگر بلند شود که چه شود و چه گونه تواند روحانی  دوباره از پله ی ادعای مبارزه با فساد بالا رود ؟ نه محال هست؟  در چنین شرایطی به نظرم حتی احتمال باخت روحانی هم بسیار زیاد است .

به نظرم اصولگرایان با دولت اقای روحانی بسیار بی رحمانه برخورد کردند و همین بی رحمی سبب خیر و منفعت  بسیار برای دولت آقای  روحانی شد تا بتواند با استفاده از احساسات یک جامعه جوان خود را مبری از خطا و مظلوم جلوه دهد. در کینه توزی اصولگرایان با این دولت همین بس  که هربخردی می داند  که درگیری سیاسی با یک دولت ناکارآمد اقتصادی که در قرن بیست و یکم تمامی سیاست های رفاهی خود را در بخش درمان تعریف کرده و تمام توان اقتصادی خود را معطوف به تزریق پول در یک سیستم مشکل دار کرده است و کار به جایی رسیده است که  صنعت بیمه ی کشور مضمحل شده ،  اشتباه ترین تاکتیکی بود که اصولگرایان  در فضای رسانه ها و .... در این سال ها مرتکب شده اند؟  من نمی دانم و نمی فهمم چرا اصولگرایان به جنگ سیاسی و حرافی با دولتی می روند که ریشه های سیاسی خود یعنی دانشجویان کشور را با افزایش همه نوع عوارض بر خوابگاه و برون سپاری و سنوات و .... از بین برده است؟ من واقعا نمی فهمم که اصولگرایان چرا باید به جنگ سیاسی با دولتی بپردازند که باتوم خوردن معلم گرفتار در تنگنای معیشت را دیده است اما هشت هزار میلیارد تومان پول از مردم قرض می کند تا شکم سیر حوزه درمان را بترکاند؟ واقعا درک این مطلب سخت است که چرا اصولکرایان  یازده نفره در برابره تیمی به دفاع  ایستاده اند که جز یکی سه چهارتایی از آنها، مثل ظریف و علوی و ... همگی غضنفرند؟؟؟ در برابر چنین تیمی به نظرم باید بر روی سکو نشست و بازی را تماشا کرد و فقط همین. دلیلی برای این دفاع وجود ندارد جز آنکه سرمربی خوبی در حوزه ی اصولگرایی نیست یا اینکه بازیکنان حرف شنوایی وجود ندارند.

به نظرم تماشای این دولت و تشریح کامل این دولت در فضای غیرسیاسی و کارشناسی برای پایین کشیدن کرکره ی این دولت در چهار سال آینده کافی  بود.  به هرحال اگر من جای اصولگرایان باشم یک کارشناس میانه رو  و غیرسیاسی که نشود از وی آتوی سیاسی گرفت را  از فیلتر شورای نگهبان عبور خواهم تا بنشینیم در گرمابه و خوردن هندوانه و پوشیدن لباس و ردای ریاست جمهوری عاریتی ، یعنی همان چیزی که اصلاح طلبان به آن تن دادند، به هرحال خوشا به سعادت اعتدالی با داشتن رقبای اصولگرایی..