آیا لابی گری نکوهیده است و قابل سرزنش؟

خبری در رسانه های مجازی اخیرا منتشر شده است مبنی بر اینکه دکتر قاضی زاده هاشمی وزیر بهداشت درمان و آموزش پزشکی گفته که من از پیگیری موضوع تجمیع بیمه ها خسته شده ام و دیگر ان را پیگیری نمی کنم چون حس می کنم برای مردم هم شنیدن این موضوعات ملال آور شده است(نقل به مضمون از خبر با کد   181437 مورخ 11/2/95 سایت سلامت نیوز) و در انتها بیان کردند که امیدوارند که اقدامات پشت پرده(بخوانید لابی های) صورت گرفته در مجلس  برای مخالفت با پیشنهاد دولت در تجمیع بیمه ها در برنامه ششم به نتیجه نرسد.این یادداشت بر آن است تا این موضوع را مد نظر قرار دهد .

کیست که نداند طی سه سال گذشته جناب اقای دکترهاشمی بیشترین حضور را در همه عرصه ها از آن خود کرده اند .   می شود گفت که ما در طول یک شبانه روز به طور معمول باید چندین بار ایشان را در رسانه ملی زیارت کنیم .یک بار برای توضیح طرح تحول سلامت یا برای بدهی بیمه ها یا برای تجمیع بیمه ها ، برای هنرمندی که در بیمارستان است ، برای نظارت سرزده به بیمارستانها ، حضور در کنفرانس ها و سمینارها و حتی توضیح عمل جراحی چشم مردم فقیر و نیازمند و اخیرا هم پیگیری مسائل درمانی سیاسیون و ..... قطعا می توان به این لیست بلند بالا موارد متعددی را افزود . البته قطعا این حضور می تواند باعث ارتباط مردم با دولت و حاکمیت شود اگر این همه حضور صرفا از منظر یک ارایه دهنده خدمت و مطالبه گر پول نباشد بلکه از منظر نقش حاکمیت و یا تولیت هم باشد.

دوست دارم از واحد روابط عمومی و رسانه وزارت بهداشت ،درمان و آموزش پزشکی(که انصافا از پرکارترین این نوع واحدها در میان نهادهای دولتی هستند) بپرسم که چند درصد مطالب گفته شده توسط وزیر محترم آن وزارتخانه در طول سه سال گذشته در خصوص مطالب زیر با رسانه ها بوده است؟

1. چگونگی بررسی شکایت مردم و استیفای حقوق بیماران  از موسسات تحت تصدی ایشان

2. ضرورت تفکیک نقش تدارک خدمت از تولیت بعنوان سکاندار نقش حاکمیت در حوزه سلامت

3. تفاوت پرداخت معنادار میان پزشکان با سایر عوامل در موسسات دولتی

4. برنامه مشخص ایشان بعنوان متولی نظام سلامت برای کاهش پرداخت از جیب مردم در موسسات خصوصی و غیر دولتی

5. ارتقای نقش نظارت وزارت بهداشت درمان و اموزش پزشکی بر همه فعالان حوزه سلامت اعم از دولتی و خصوصی  

6. چگونگی کنترل هزینه های لجام گسیخته درمان مردم که از تقاضای القایی و بکارگیری تجهیزات غیر ضرور و .... به وجود می آید

ایشان عضوی از کابینه دولت هستند لذا در مقابل کلیت دولت هم اصولا باید پاسخگو باشند الان که روز کارگر را پشت سر گذاشتیم و در روز معلم هستیم از وزیر محترم می پرسم که از نظر ایشان در پرداخت منابع عمومی میان این گروه ها چه معیاری باید مد نظر قرار گیرد؟ آیا وضع موجود عادلانه است ؟ در کل اقصاد باید تخصیص منابع چگونه صورت گیرد ؟

اینجا می خواهم به اصل قضیه بپردازم . لابی گری یا همان اقدامات پشت پرده

کدام گروه اجتماعی در کشور دارای بالاترین لابی در همه عرصه هاست ؟ در عرصه رسانه در دولت، درمجلس و در درون سایر نهادهای قدرت

اگر بخواهیم همین سه گروه را با هم مقایسه کنیم سه گروه کارگر،معلم و پزشک را ، کدامیک دست بالا را برای لابی گری در اختیار دارند؟ چه کسی است که نداند یک کمیسیون مجلس به عنوان بهداشت و درمان توسط پزشکان محترم نمایندگی می گردد . سوال اصلی این است که توان وزارت محترم بهداشت در همراه کردن این بزرگوارن بیشتر است یا توان وزیر رفاه در همراه کردن کمیسیون مسئول آن حوزه ؟ پاسخ به این سوال ها خیلی سخت نیست.

و به عنوان آخرین سوال ، چند درصد مصوبات و مقررات نظام سلامت در درون مجلس ،دولت ،وزارت بهداشت و سایر نهادهای مسئول بطور مشخص در خصوص پزشکان است و چند درصد در خصوص سایر موارد؟

زمینه موضوع تجمیع بیمه ها توجه به رویکرد افزایش منابع است بدون توجه به مدیریت هزینه ها و از آنجا که پرداخت هزینه ها در نظام سلامت عمدتا مبتنی بر پرداختی به عوامل نظام سلامت و در راس آن پزشکان محترم هستند لذا باید این تحلیل را در ذهن داشت که اگرخواست نهاد متولی سلامت تجمیع بیمه ها باشد بدون اینکه به موضع تفکیک نهاد تدارک خدمت و تولیت و تامین کننده مالی بپردازد نهاد حاکمیت  توان لابی گری خود را برای یک سویه کردن موضوعات بخش به نفع تفکر هزینه کردن و پاسخ ندادن به کار می گیرد نه اصل مسئله حاکمیت که باید کاهش پرداخت از جیب مردم و نظارت بر موسسات برای دفاع از حقوق مردم باشد. تفکیک سه مولفه تولیت،تدارک کننده خدمت و تامین کننده مالی باعث می شود تا تعارض منافع موجود به نحو چشمگیری کاهش یابد و نهاد متولی به جای اینکه صرفا بدنبال پرداخت هزینه ها و کسری های موسسات درمانی و افراد زیرمجموعه خود باشد به دنبال تغییر ساختاربه منظور کاهش پرداخت از جیب مردم، افزایش کیفیت ارایه خدمات و نظارت مستمر و موثر بر فعالیت موسسات اعم از دولتی و غیردولتی با رویکرد دفاع از حقوق بیماران باشد نکته ای که کمتر در صحبت های عمومی مشاهده می کنیم و در لابی ها نیز عمدتا از این واژه ها سود می بریم برای تحقق افکار خود برای تداوم وضع موجود.

پارسا  فاطمی