آیا در قتل دکتر پیرزاده وزیر بهداشت متهم است؟

این روزها فضای مجازی پر است از مطالبی که حمله ی کادر پزشکی به دکتر قاضی زاده هاشمی و مهران مدیری و اصحاب رسانه ها و .... نمونه هایی از مطالب هستند که ظاهرا هیچ عجله ای برای شناخت ابعاد ماجرا ندارند بلکه شاید همه می خواهند قبل از تشریح ابعاد ماجرا بر موج رسانه ها و افکار عمومی سوار شوند. داغ از دست دادن یک استاد دانشگاه که سرمایه ی یک کشور است را نمی توان به هر دلیل که اتفاق افتاده است به این راحتی فراموش کرد. اما در این وانفسای تالم و درد و غمی که بر همه حاکم است اینکه عده ای حمله می کنند که چرا گفته اید درآمد پزشکان بالاست و چرا نظارت را بر پزشکان زیاد کرده اید و چرا مهران مدیری سریال انتقادی از جامعه ی پزشکی ساخته است؛ موضوعی بس عجیب و غیرقابل باور است. بخصوص انکه کسانی این سکان را ظاهرا در دست گرفته اند که می گویند پزشکان مناطق محروم کشور هستند اما انتقادات رسانه ها همگی متوجه افرادی است که در کلان شهرها طبابت را با تجارت اشتباه گرفته اند. .... 

 به قدری این نوشته ها غیرحرفه ای است که نه تنها دفاعی محسوب نمی شود بلکه باید  پرسید  که در این شرایط  اندوه حاکم بر نزدیکان این عزیز از دست رفته ؛  اشاره به مهران مدیری و درآمد پزشکان و نظارت و طرح تحول ایا یک همدردی است یا ....  آری درآمد پزشکان نا متقارن است؛ خوبش را داریم و بدش هم را داریم... بی اندازه و نافرم و غیرقابل مقایسه با درآمدهای هر کشوری را هم در اینجا داریم. خوب؛ کار طنز و کار نقادی هم نمایش این وجوه است. بنده خودم هم در تمام مدتی که در برنامه ی پزشک خانواده در رادیو کار می کردم از درآمدهای اندک پزشکان عمومی در شهرستانهای دور و از امکانات کم آنها بارها و بارها گزارش تهیه کرده ام  و برنامه روی آنتن برده ام. اما واقعا درد درکجاست که همه ناراضی اند و شکایت دارند. من سئوالاتی از انها که واقعا نگران شان و مرتبه ی پزشکی و این  حرفه ی واقعا محترم و حساس هستند دارم که امیدوارم پاسخ بدهند؟

چقدر در فضاهای مجازی و مکتوب و حقیقی بر سر خطاهایی که باعث ار دست رفتن جان بیماران شده فریاد کشیده اید؟ آیا در طول قدمت تاریخ پزشکی ایران زمین اتفاق نیفتاده که مادر کودکی به خاطر قصورو کوتاهی از دست بره؟ آیا این حق مردم نیست که کلام شما را در دفاع از حقوق بیماران نیز بشنوند؟ چرا باید هرجا نام جامعه ی پزشکی میاید بحث کمبود درامد و لزوم افزایش نرخ تعرفه ها مطرح شود؟ (البته باید مطرح شود و باید به حق خودتان برسید و باید به این روال خاتمه داده شود اما پاسخ حقوق مردم چه می شود؟)

آیا از خود پرسیده اید که عاقبت نظام سلامت بدون استقرار گایدلاینها و بدون نظام ارزشیابی  صحیح و بدون مدیریت صحیح تکنولوژی سلامت و بدون برنامه برای مهار خدمات القایی که همه و همه به زیان مردم و منابع و منافع ملی انجامیده و  خواهد انجامید؛ چیزی جز ایجاد نارضایتی در مردم و حواشی از این دست که در رسانه های می بینید نخواهد داشت؟

آایا بهتر نیست که آستین همت بالا بزنید و از نظام سلامتی که صفر تا صد آن در دست همکاران پزشکتان مدیریت می شود بخواهید که ساز و کارهای درستی برای احصای حقوق بیمار و پزشک و دولت و حاکمیت و .. فراهم کنند؟

حداقل ۱۵ سال است که نظام سلامت در انظار عموم شاهد دعواهای صنفی بین پزشکان و پرستاران است که تا کنون به اندازه معدود انگشت شمار از همکاران پزشک شما حاضر شدند قلمی در راستای کاهش آلام این بندگان زحمت کش و ایثارگر بر کاغذ ببرند و این جنگ صنفی اکنون در رسانه ها با شدت ادامه دارد و مشخص نیست در منطق پزشکی وقتی برای هرکاری تعرفه ای تعریف شده است چرا برای پرستاران تعرفه ای نمی خواهند درنظر بگیرند و انها که همکاران شما هستند همیشه در اولویت اخر بودجه و ... بودند آیا فکر کرده اید که این رفتارها  و این کنشها در جامعه چه بازتابی خواهد داشت؟ چرا دعواها را در میان خودتان مدیریت نمی کنید؟

اکثر افراد غیرپزشک اعم از جامعه ی ازمایشگاهیان و فیزیوتراپها و ... جامعه پزشکی را به انحای مختلف به انحصار گرایی و عدم توجه به حقوق سایر رشته های دخیل در امر درمان متهم می کنند به نظر شما این حکایت تا کی می تواند ادامه یابد؟ تا کی می توانید گمان ککنید که می توان بی توجه به درخواستهای به حق سایر صنوف همکار خودتان کار را پیش ببرید؟ آیا وقت آن فرا نرسیده است که نظام سلامت را همانگونه که در همه جای دنیا هست بپذیرید و اجازه بدهید همگان در شان و جایگاه خودشان باشند؟

آیا فکر نمی کنید که در جامعه ای که حقوق یک دکترای فیزیک و الکترونیک و .... در حد سه الی چهار میلیون خلاصه شده است؛ نه تنها که پرستاران ؛ بلکه تمامی رشته های دیگر احساس می کنند که عدالت در توزیع منابع در کشور رعایت نمی شود؟

این قلم پراکنی ها در جامعه و ارتباط قتل مرحوم پیرزاده به مطرح شدن دستمزدها و انتقادات رسانه ها در حالی که منابع رسمی کشور اعلام کرده اند که این موضوع و حادثه ی دلخراش هیچ ارتباطی به رابطه ی پزشک و بیمار ندارد و موضوع خصوصی بوده و در حال ارزیابی هستیم؛ به نظر شما باعث تقویت نگاه هی منفی نخواهد شد؟

اینکه کارانه ها دیر پرداخت می شود صحیح است اما در کدام لایه از صنوف کشور این اتفاق نمی افتد و حقوق ها تمام و کمال و راضی کننده در حال پرداخت است؟ آیا حمله به وزیری که به خاطر افزایش دو الی سه برابر نرخ دستمزدها به شدت از سوی منتقدین تحت فشار است نوعی خود زنی نیست؟ ایا می دانید کف گیر بیمه ها و خزانه ی دولت برای ترمیم همین مقدار از دستمزدها در جامعه ی پزشکی به کف دیگ خورده است؟ می دانید که از سال ۹۳ تا کنون بودجه بخش درمان بیش از دو برابر شده است و پرداختیها نیز به بیش از دو برابر رسیده است که البته به نظرم طرح پلکانی پرداخت کاملا بی مورد و اشتباه بوده است.

اما چه باید کرد که اصرار به حضور پزشکان در همه ی امور مالی و ... وزارت بهداشت به اعتقاد من سبب شده است که کارشناسان توانمند اقتصاد سلامت در حاشیه قرار گرفته و این  نارضایتی ها که می بینید ایجاد گردد که باور کنید از شماست که بر شماست.

کسی منکر ایثار جامعه ی پزشکی برای حضور در مناطق محروم نیست؛ اما چرا اصرار دارید که عنوان نمایید تافته ای جدا بافته در این زمینه هستید؟ مگرمعلمان؛ ارتشیان و نظامیان؛ پیراپزشکان و پرستاران و ...... بالاخره چه کسی باید به سرباز و نظامی و معلم و خانواده های این عزیزان خدمات درمانی ارائه بدهد جز فرزندان پزشک این اب و خاک...؟ آیا این قانون برای امروز است یا در همان زممان که میلیونها تومان خرج کلاس کنکور می کردید و بعضا در دنشگاه ازاد میلیونها تومان هزینه ی هر نرم می کردید این قوانین وجود داشته است؟ شاید باید از بیرون نگاه کنی تا ببینید در کشوری که معلمش ماهی یک میلیون و پرستارش با دو و چند برابر ساعت کاری شما ماهی دو الی سه میلیون دریافت می کند؛ انحصار تمامی اختیارات و پروانه ها و ادامه تحصیلها و اینده ای هرچقد کم در جامعه پزشکی به دور خودتان؛ انقدر برای این رشته در انظار عموم زرق وبرق ساخته است که باور فرمایشات شما از سوی عمومی در شرایط فعلی امکان پذیر نیست و در آینده نیز این وضع بدتر خواهد شد.

اما انتقادها را بپذیرید و جامعه بدون انتقاد و نقادی را جامعه ی سالمی نپندارید؛ اصلاحات را از درون جامعه ی پزشکی شروع کنید؛ مردمی که سالهای زیر میزی داده اند را به خاطر نگاه نامناسبی که به جامعه ی پزشکی دوخته اند شماتت نکنید؛ کسیکه خانه ی خود را فروخته؛ وام گرفته و مقروض شده است تا زیرمیزی را تامین کند را به عنوان یک رسانه ی سیار در جامعه تصور کیند که حالا حالا ها حرف برای گفتن خواهد داشت؛ او مثل بنده نیست که می داند دست متخصصین داخلی و پزشکان عمومی و کودکان و .... به کل بخش عمده ای از جامعه ی پزشکی از این الودگی ها پاک بوده است؛ او حتی قدرت تمییز این افتراق را ندارد. باید باور کنید که تا روزی که از صدور پروانه تا ارائه ی خدمت تا نطارت و صدور ایین نامه و بخشنامه و تجویز و درمان بیمار و ... همه به مهر یک پزشک و یا نام یک پزشک ختم می شود.. حکایت همچنان باقیست و خودتان باید هزینه های اجتماعی این پدیده های شوم اجتماعی را پرداخت کنید؛ اگر نگران امنیت پزشکان هستید راهش سه قفله کردن درب پاویون ها و گرفتن گاز اشک اور و ... نیست ؛ سری به دنیای بیرون بیاندازید شاید جور دیگر اینها را مدیریت کرده باشند؟ شاید در ان طرف ابها سه دهه است که روی مفهومی به نام health security کار می کنند و اصرار بر مدیریت سنتی هشتاد و اندی ساله در این کشور باعث این مشکلات است؛ لطفا مطالعه کنید که در کدام کشور دنیا وظیفه ی تامین امنیت بیمارستانها بر عهده ی نیروی انتظامی است و این حضور نیروهای نظامی و انتظامی در بیمارستانهای کشور و کشاندن هر اعتراضی به پاسگاه و دادگاه و سر در اوردن خانواده ی بیماران به کلانتری به جای نشستن بر بالین بیمار در کدام کشور دنیا الگو برداری شده است.... عزیزان به دلایل بی شمار باید گفت که بخش عمده ای از دردها از شماست که بر شماست. اینکه درمان یک بیمار و دردمند که توسط اسایتد عزیز پزشکی در کشور انجام می شود مورد انکار نیست؛ ارزش درمان کوتاهی پاهای یک دختر و پسر و یا چشم یک انسان و یا قلب یک بیمار و یا تب یک کودک تب دار؛ اینها را هرگز نمی توان در برابر پول سنجد که به واقع هرچه یک کشور استعداد و امکانات دارد را هم باید برای این امور خرج کند کم نیست؛ اما فراتر از امکان و استعداد مردم و کشور را چه باید کرد؟؟؟؟

عزیزان اصرار بر بازگشت به گذشته امکان پذیر نیست؛ نه تنها شما بلکه بنده به عنوان یک وبلاگ نویس نیز در تیر رس نقد رسان ها و مردم هستم. باید خود را برای زندگی و فعالیت در جامعه ای اماده کرد که بیش از حد شیشه ای شده است و همه چیز در نگاه مردم و ایینه ی نقد و انتقاد آنهاست؛ دگیر نمی شود با برخی جملات نخ نما با مقدس خواندن و .... حاشیه ی امن ایجاد کرد... دارید می بینید که چه  در فضای مجازی و رسانه ای کشور در شرف وقوع هست؛ آقای وزیر متهم این حادثه نیست؛ متهم شما هستید که پشتکارتان برای اصلاح و برای استقرار کامل علم مدیریت نظام سلامت و  اخلاق در جامعه ای که باید سر مایه ی اجتماعی یک کشور باشد کافی نیست.