بازگشت وزیر بهداشت به سر خط...؟

تقریبا دو سال از نشستن دکتر حسن قاضی زاده ی هاشمی بر کرسی صدارت گذشته است, مروری بر آنچه در این وزارتخانه در طول دو سال اخیر روی داده است, امری ضروری است. به خصوص اینکه ایشان اعلام کرده اند از منتقدین استقبال می کنند که البته به نظرم اگر واقعا چنین رویکردی لمس می شد امروز وضع نظام سلامت ما بهتر از اینها بود. 

روزهای اول کار که بحث طرح تحول سلامت مطرح شد, چیزی که حسرتی شد به دل محققین و صاحب‌نظران حوزه ی سلامت ارائه ی اسناد مطالعاتی این طرح به آنها برای اظهار نظر و کمک به دولت بود اما این اتفاق نیفتاده و رسانه ها و تبلیغات مهمترین ابزار پیش برد این برنامه بودند. دولت به حدی به آقای وزیر اعتماد داشت که با افزایش بیش از ۵۰ درصدی اعتبارات این وزارتخانه در بودجه ی سالیانه و نیز الزام بیمه ها به همکاری و افزایش تقریبا صد در صدی منابع بیمه ها در بخش درمان و نیز اختصاص رقم قابل توجهی از هدفمندی یارانه ها به این بخش عملا بودجه ی وزارت بهداشت دو برابر شد.

تلویزیون سنگ تمام گذاشت و با خالی شدن حضور منتقدین و کارشناسان اقتصاد سلامت در رسانه ی ملی عملا تعریف و تمجیدهای فراوان بود که در مورد این طرح تبلیغ می شد. یادم می آید که یکی از سایتهای شبه دولتی , تیتری با عنوان روزهای خوش آقای وزیر را درج کرده بود, شاید روزهای بد را حدس می نزدند . اما شاید تنها پزشکیان و طریقت و لنکرانی و مرندی که خود عهده دار صدارت بودند , به خوبی درک می کردند که چه حاصلی از این زمین وسیعی که یک شبه باغ شده بود حاصل می شده است. در آن روزها .... 

  پزشکیان بر لزوم سطح بندی خدمات تاکید کرد و طریقت عدم وجود نظارت و خدمات القایی و عدم توزیع عادلانه ی منابع را در این طرح عنوان کرد و لنکرانی با کنایه طرح را بیشتر صنفی تا ملی نامید و مرندی که مرد بهداشتی حوزه ی سلامت است از نبود سیاستهای بهداشتی در این طرح انتقاد کرد و ..... اما قرار نبود آقای وزیر که با جهادی خواندن حرکت خویش مصمم بر اجرای طرح بود لحظه ای درنگ به خود راه دهد... طرح آنچنان پیش رفت که صدای همه ی صنوف پزشکی درآمد .... حتی متخصصین و سازمان نظام پزشکی که از همراهان طرح بودند و برای آن سر و دست می شکستند نیز آنقدر عقب نشستند که وزیر چندروز پیش از این عقب نشستن گله کرد. دولت ظاهرا دیگر آن همراهی اول را ندارد چه آنکه دیده ایم  که بودجه وزارت بهداشت در سال جاری کمتر از ده درصد با احتساب مالیات بر ارزش افزوده رشد داشته است, بیمه ها که نتوانستند طلب خود را از دولت وصول کنند نیز نتوانستند افزایش نرخ تعرفه ها را به اندازه ای که مقتضیات طرح بود جبران کنند. از سویی افزایش تعرفه ها به حدی برای نظام بیمه ای سهمگین بود که آنهمه تلاش آنها برای به روز رساندن پرداختها را خنثی کرده و الان بیش از چهارماه عقب افتاده اند.... حالا وزیر در چند جبهه در حال تلاش است که این باغ وسیع را سراپا نگهدارد. از یک سو برای تامین منابع تا گرفتن یک ریال از هر پیامک تلفن های همراه هم پیش رفته است, از سویی نگاهی به بیمه ها دارد که از نظر وی در گام اول باید تجمیع شوند و برخی ها بر این باورند که شاید در گام دوم باید بروند زیر نظر وزارت بهداشت تا اتفاقی سرتاپا غلط شکل بگیرد که همان یکسره شدن, کار سیاستگزاری و اجرا و .... نظارت و .... در وزارت بهداشت است. اما چه رفتاری از سوی سازمان نظام پزشکی سر زده که وزیر تهدید کرده, اختیارات این سازمان رو محدود می کند, مشخص نیست؟ اما از فهوای کلام وزیر می توان برداشت کرد که زیرمیزی احتمالا در حال بازگشت است حالا از سخنان وزیر می توان اینچنین برداشت کرد که ایشان به تدریج در حال دریافت این نکته هستند که تزریق پول به نظام سلامت بدون طراحی و اجرای نظام پزشک خانواده و مهار خدمات نامطلوب و تقویت نظارت چه تبعاتی می تواند داشته باشد. اگرچه بنده تصور می کردم که این رفتار در سال ۹۵ بروز عدد, اما از فرد باهوش و زیرکی چون دکتر قاضی زاده ی هاشمی, این انتظار نا به جا نبود که زودتر از موعد به سر خط بازگردد, چون سال آینده , سال انقباضی رفتار کردن دولت به نفع پروژه های عمرانی و ایجاد اشتغال خواهد بود و  شاید بیشتر از امسال هم نتوان از دولت موقع یاری داشت. البته شاید این یک فرصت استثنایی برای دولت باشد که با شهامت تمام ایرادات این طرح را برطرف و موفقیت خود را برای دور بعد تضمین کند , تا اینکه بخواهد با کارهایی مثل تجمیع بیمه ها و .. آتش خشم کارگران را نیز چون پرستاران و پیراپزشکان به جان بخرد.