دولت یازدهم در میان برخی از پارادوکس ها

دولت حسن روحانی بعد از روی کار امدن توانست بااتخاذ سیاستهای اعتدالی مسیر خود را در انتخاب وزرا و استقرار کابینه به خوبی بپیماید با همین سیاستها بود که توانست ارامش نسبی به حوزه اقتصاد بدهد و برخی از مشکلات را راحت تر از دولت پیشین اصلاح طلبان پشت سر بگزارد اما در این مسیر با مشکلات عدیده ای مواجه شد که بیشتر از انکه کار مخالفان و منتقدان دولت باشد کار همراهان و همکاران دولت است می خواهم در این مقاله به مشکلاتی بپردازم که توسط دولتمردان دولت اقای روحانی برای این دولت بوجود امده است: 

فهرست اهم این مشکلات را بدین شکل بر می شمارم:

1-توقعاتی که بالاتر از توان دولت بوده و در ایجاد این توقعات در طول هشت سال اخیر روزنامه ها و احزاب اصلاح طلب نقش بزرگی داشتند از جمله آنانکه سعی نمودند برای توجیه ناکارامدی دولت اجمدی نژاد فیتیله این توقعات را بسیار بالا ببرند.

2- از این بدتر برخی از ندانم کاریهایی که در درون دلت صورت گرفت و ان اینکه دولت در شرایطی که باید برای رونق دادن به اقتصاد و ایجاد اشتغال و افزایش تولید برای مهار تورم اقدام می کرد طرح بزرگ تحول نظام سلامت را در پیش گرفت که این طرح برای بسیاری از صاحبنظران حوزه سلامت کاملا از پیش شکست خورده بوده و سبب می شود که دولت در گردابی های از هزینه فرو رود که نتواند در سالهای اتی نیز از این گرداب نجات یابد؛ زیرا این طرح بر اساس رویکردی درمانی و گرانقیمت و در سیستمی عاری از هر نظارت در حال پیاده شدن است و در چنین شرایطی دولت نه می تواند در سالهای اینده از این طرح عقب نشینی کند و تنها راه دولت محدود نمودن بودجه های عمرانی است که قطعا بر نارضایتی اجتماعی به دلیل تجمع فشار ناشی از بیکاری جوانها خواهد افزود

3- دولت طرحهایی از دولت پیشین را مهار نموده است که هیچ جایگزینی برای این طرحها ارائه نداده است و این امر که به خصوص در مورد مسکن مهر در حال وقوع است ( اگرچه نمی توان به هیچ عنوان ضعفهای شدید مسکن مهر را انکار نمود) سبب خواهد شد که خمره شکسته احمدی نژاد و یا همان لنگه کفش پاره در سالهای اتی ارزش پیدا کند.

به نظر می رسد نگاه دولت به منتقدین و مخالفان یکسان است و با نگاه سیاسی به هر انتقادی دیده می شود و همین موضوع سبب خواهد شد که گروه جدیدی از منتقدین شکل بگیرند که در افکار عمومی صاحب ارج و منزلت خواهند بود.