اسیدپاش عاشق

گفتا به من که عاشقم
در کمال خواستنِ؛ لفظ جنون را لایقم
آنقدر دوستش دارم عزیز
بی وصالش مرگ را طالبم
گر رود از دست من سوی کسی
جان بگیرم از کفش چون عاشقم؟؟؟
دست دیگر گر رود سویش دراز
دست ها را بشکنم چون عاشقم؟؟
گفتمش: ای عشق قرن بیست و یک
اسم خودخواهی را عشق مگذار
عشق لایه ها دارد عزیز
عشق کودک عشق خودخواهی ستیز
عشق پخته؛ گذشتن باشد و نفی ستیز
پست باید شدن در مقام عاشقی
ننگ باشد عاشق را گردنکشی
چشم محبوب شعله نور است و بس
بی وجودش عشق کور است و بس
تو شنیدی از عاشقی چیزها
لیکن اندر باطنش درنیافتی اسرارها
عشق رضای خاطر دلبر بود
مرگ با اشارت در بر سرور بود
عشق نردبان و بال بالا رفتن است
عشق چون دانه در خاک رفتن است
آنچه تفسیر تو است از عاشقی
رسم حیوان است و دیوان دنی
عشق چون ریسمانی بلند از آسمان
می برد دل را به عرش صالحان
عشق را نیست رابطه با سطل اسید
معشوق را کشتن با مرگ جدید

تقدیم به حریم آسیب دیده ی عشق که  دیو باطنان نقاب عشق به صورت بسته بر نوامیس مردم روا داشته اند.