دخترم" خسته ام اما اسوده در میان آتشی که شعله هایش کفن من است.

هلیای من نمی دانم نامه هایم را کی می فهمی و کی بامن درد و دل خواهی کرد ساعت 2 تیمه شبه و تو هنوز به چهارسالگی قدم نگذاشتی و در نزدیک من در حال نفس کشیدنی؟ دخترم راهی را می روم که عقلا آن را می فهمند اما تب آسوده خاطری آنان را به عافیت می برد و جاهلان شمشیر نقد برکشیده و منتظر افتادن قامتم هستم تا بخندند بر روایت زندگی مردی که حقیقت طلبی را بر منفعت طلبی ترجیح داد و اما سیه دلان زراندوز بی حیاء شمشیر برکشیده و منتظر؟! نه تنها برای فتادنم بلکه برای دریدنم. دخترم من راه متمول شدن را آموختم و از آن برگشتم زیرا رسم "بی خیال دیگری" مرا آزار می داد، هلیای عزیز شاید پدری برای آینده دخترش دوشیفته کار کند،  شاید پدری برای شادی  دخترش از بیمار نیازمندی به قیمت غم د ختری پولی کلان ستاند و ..... مستانه بخرامد که من طبیبم! شاید پدری برای آینده دخترش ..... ولی دخترم من برای آینده همه دختران کوچک کشورم همه وجودم را فنا خواهم کرد و بدان با او آنچنان بستم که تو را در پناه خود بهتر از هر پدری در آغوش بگیرد. دخترم در این میانه های شب خسته ام  از امانتی که بر دوش می کشم "خسته ام اما  آسوده در میان آتشی که شعله هایش کفن من است.