روزهایی برای رهایی از همه چیز........

مدتی هست که دارم فکر می کنم کجا برم؟؟؟؟ جایی که دور از شهر، در کنار یک روستا؟؟؟ چه اشکالی  داره که بتونم بقیه عمر رو با کمی ریاضت و صرفه جویی بگذرنم؟؟؟؟ یه جایی که بتونم یه کتابخونه قشنگ و دوست دشتنی توی یک خونه کوچیک داشته باشم؟؟؟؟ کار خوبه،  کاسبی هم خوبه، همه اینها درست! اما از همه اینها بهتر شعور و کسب معرفته؟ یواش یواش داره حالم از آدمهای زرنگ بهم می خوره. اونایی که همه چیز دارند و اما...

..... به هر دری می زنن و به هر خفتی تن می دهند تا شاید مدت زمانی بیشتر پشت میزها بنشینند و بعضا" بیشتر بخورند؟؟؟ اون بدبختهایی که خدا بهشون نعمت را کامل داده و آنقدر سیر هستند که می تونند همه جوزه با نیا حال کنند اما کرمی به جونشن می افته که دست توی مال یتیم و .... می برند، از آونهایی که مال حروم اونقدر بهشون مزه کرده که واسه نگه داشتن حرومیها بیشتر از مال حلالشون دست و پا می زنند؟؟؟ اونهایی که در براببر خدای به انی بزرگی هیچوقت سر خم نکردند اما در برابر آدمهای کوچیک خودشون رو به خاک میندازن؟؟؟ فکر می کنم این آخر انحطاط و ویرانی یک انسان هست که درآمد خوب و کار مناسب داشته باشه و برای داشتن پست و مقام  ذلیل ناکس بشه؟؟؟ خدایا به احدیت قسم داره حالم از این شهر بهم می خوره؟ کاش اگر دین دار نبودیم لااقل آزاده بودیم؟؟؟؟