وقتی عزت نفسمان را فراموش می کنیم؟

یکی از افتهایی که در سیستم اداری ما دیده می شود متاسفانه چاپلوسی است. شاید درک نکیم که چه ضربات مهلکی به سیستم وارد می کنیم اما واقعیت این است که افراد فرصت طلب با همین توجیه که طرفداران زیادی دارند خود را موجه جلوه می دهند؟ کاش می دانستیم که اگر نوانی برای مقابله با افرادی که به حیف و میل بیت المال نداریم و یا انگیزه ای برای همکاری با نهادهای نظارتی برای پاک کردن پلشتیهای اداری نداریم لااقل به همراهی و تصدیق آدمهای فرصت طلب و رفتارهای آنها نپردازیم. حداقل می توانیم به مجیز گویی اقدام نکنیم. سیستم دولتی ایران سیستمی بسیار سنگین است که باید با نظارت مردمی و همکاری انها با نهادهای نطارتی در جهت مثبت هدایت نشوند. این تصوی که این پلشتها یک شبه حل شود کاری نشدنی است و در هیچ جای دنیا نیز این امکان وجود ندارد و همواره بحث مبارزه با فساد اداری به قدمت بروکراسی اداری وجود داشته است و باید با جدیت و همیت خود ان را به یک عزم ملی تبدیل کنیم و به راحتی دستهای از سوی نهادهایی نظارتی به سوی ما دراز می شود را رد نکنیم و بدانیم که به اندازه یک فرد در این مملکت تکلیف داریم و این تکلیف در افراد تحصیلکرده بیشتر است.