تورم افسارگسیخته می اید و ازدواج و اخلاق و . . . . را می بلعد.

نمی دانم این روزها سری به بازار زده اید یا نه؟ در طول دو سال اخیر که رنگ هدف مندی یارانه پررنگ تر شد توانسته بودم کمی با شرایط اقتصادی تهران خو کنم و با یک شیفت اضافه کمی بر مشکلات خودم فائق بیایم؟ اما واقعا؛ اعتراف می کنم که به تدریج در حال زانو زدن هستم؛ برای من که تنها یک فرزند دارم با درآمدی حدود یک و نیم میلیون زندگی روز به روز سخت تر می شود؛ نمی دانم حداقل دستمزد و . . . با زندگی یک خانواده چه نسبتی دارد؟ از همه مهمتر چگونه می توان یک جوان تازه شاغل شده را با درآمد ماهیانه ۵۰۰ هزار تومان( ۲۰ کیلو گوشت) تشویق به ازدواج کرد؟؟؟؟؟؟؟ یا اینکه از پدر خانواده ای که همه درامدش به ۵۰۰ هزار تومان نمی رسد خواست که فرزندی تربیت کند برای آینده که بتواند علم و فرهنگ و . . . توسعه دهد؟ نمی دانم چگونه می توان حرف مولا را باور کرد که فرمودند از هر دری فقر وارد شود ایمان از در دیگر خارج خواهد شد اما بگویم جامعه ما با این روند فعلی فشار روزافزون تورم روز به روز معنوی تر خواهد شد؟ . . 

سوای از مشکل گرانی و تبعات ان بر زندگی روزمره خودم ؛ نمی دانم با مشکل نا امنی چه کنم؛ حدود ۵ ماه است که از آخرین دستبرد به ماشینم گذشته است و هیچ خبری از دستگیری سارقان نشده است و احساس نا امنی از این حادثه سبب شده است که هر شب چند بار به تنها وسیله نقلیه ام که یک ماشین مدل ۸۵ است سر بزنم؟ شاید با این روند فعلی بنزین ناچار شوم که هرچه زودتر از قید این ماشین هم بزنم؟ واقعا جا دارد تا کمی از این شیب تند اجرای هدفمندی یارانه ها بکاهند؛ انصافا نفسها به هن هن افتاده؛ خواهشا نمایندگان محترم مجلس به داد برسند و کمک کنند. ضمن قبول اصل موضوع هدفمندی یارانه ها باید اعتراف کنم که کشش این همه فشار برای اغلب مردم شهر نشین وجود ندارد. اگرچه اذعان می کنم که در سال اول هدفمندی یارانه ها یکی از طرفداران سینه چاک اجرای آن بودم و همیشه در برابر پیش بینی های تورم مقاومت می کردم اما از حالا باید خودم را در جمعی ببینم که می گویند شیب هدفمندی یارانه خیلی تند است و بیشتر از اینکه شبیه شیب باشد یک دیوار صخره ای بلند است که فقط یک صخره نورد می تواند از ان بالا برود.