آیا مشکل پرستاران قابل حل نیست؟

این روزها مباحثی در مورد مهاجرت پرستاران به خارج از کشور ومشخصا کشور ترکیه مطرح شده است که در بارزترین انها شریفی مقدم دبیرکل خانه کارگر بود که امروز در روزنامه روزگار ستونی را به این مورد اختصاص داد؛ فارغ از استفاده هایی سیاسی معمول که در پشت سر این اظهار نظرها وجود دارد باید اذعان داشت که اصل اینکه پرستاران مورد توجه وزارت بهداشت قرار نمی گیرند و نخواهند گرفت را نمی شود انکار کرد. . . . .

 البته این رفتار وزارت بهداشت دقیقا؛ خلاف اظهار نظرات و اعتقادات مقامات عالی کشور است که همگان می دانندَ اگر ورود رهبری در بحث پرستاران در سالهای ۸۰ تا ۸۳ نبود چه بسا متفکران پشت پرده وزارت بهداشت نظیر دکتر فاضل تاکنون طرح خود را در برچیدن دانشکده های پرستاری به ثمر نشانده بودند. این صحبتهایی که اخیرا در وزارت بهداشت در مورد بکارگیری ماماها به جای پرستاران مطرح می شود را باید در ادامه سیساتهای وزارت بهداشت در سالیانی به قدمت عمر وزارت بهداشت دانست که همواره سعی در حذف جایگاه شناخته شده دیگر رشته ها دانست. رشته های غیر پزشکی حتی به قیمت متضرر شدن کشور مورد حذف واقع شدند که از جمله این رشته ها علوم ازمایشگاهی است که به اذعان دو وزیر قبلی و معاونت درمان فعلی وزارت بهداشت به دلیل نفوذ صنفی پزشکان حذف شده اند و این حذفهای یک ساعته به نا به دلایل متعدد و واهی تا دهها سال ماندگار خواهند شد. اینکه جامعه پزشکی با انرشته های متعدد مثل آزمایشگاه و رادیولوژی و هوشبری و مدارک پزشکی و فیزیوتراپی و بینایی سنجی و دهها رشته دیگر مشاهده می کند که در روز بزرگداشت پیشکسوتان نظام سلامت تنها یک پرستار  می تواند از بین ۳۰ نفر برگزیده وزارت بهداشت در جمع زحمتکشان دیده شودَ دیگر جای شبه ای نمی ماند که وزارت بهداشت در عمل چیزی جز صنف نظام پزشکی را نمی بیند و باید به خانواده ها حق داد که فرزندانشان را برای آموختن حرفه پزشکی آواره اقصی نقاط دنیا کنند. البته باید اذعان داشت در برهه ای از زمان دکتر مرندی با بکارگیری ظرفیتهای دیگر رشته هایی علوم پزشکی تا حدودی این مسیر را اصلاح کرد ولی بعد از آمدن دکتر فاضل و شکل گیری رفتارهای پزشک سالارانه در نظام سلامت ضربه های مهلکی به دیگر شاخه های پزشکی وارد شد و در عمل تنها پز تبلیغاتب علوم پایه و رشته داروسازی بود که می بایست در هر کجا که وزارت بهداشت به خاطر سوء مدیریتها تحت فشار قرار می گرفت به عنوان شاهکار مدیریتی عرضه می شد که همگان دیدند درست در برهه ای از زمان که بحث زیرمیزی و مصائب دیگر نظام سلامت مطرح می شود رونمایی از داروهای جدید و تبلیغات وسیع در این مورد به اوج می رسد. در مورد پزستاران باید عرض کرد که این گروه با طرح بهره وری خدمات پرستاری در لا به لای چرخهای تیز و برنده پزشکان مخالف گیر کرد که اگر چه به ظاهر با ادبیاتی نظیر قشر محترم پرستارای و حرفه مقدس پرستاری با این قشر برخورد می کنند ولی حاضر نیستند کوچکترین گام را برای بهبود اوضاع کاری پرستاران بردارند. اینکه پرستاران با چه مشقتی طرح بهره وری خدمات پرستاری را به تصویب رساندند و برای تصویب در شورایعالی بیمه ( که تماما؛ توسط پزشکان اداره می شود) تا چه حد معطل مانده اندَ امری نیست که بر دیگران پوشیده باشد. به هر شکل به نظر می رسد کار پرستاران در وزارت بهداشت حل نخواهد شد زیرا رویکرد های این وزارتخانه در محروم کردن دیگر رشته ها از حضور در هیئت امنا بیمارستانها و در اختیار گرفتن کلیه امور اجرایی در دست قشر خاص پزشکان و نیز تبعیض های وحشتناک در پرداختها به خوبی نشان می دهد که کار پرستاران در وزارت بهداشتی که تحت نفوذ شدید نظام پزشکی است حل نخواهد شد و باید باز هم دست به دامان نهادهای خارج از وزارت بهداشت شوند. این که تصور کنند درصدی از پرکیس ها پزشکان با این اوضاع تصمیم گیری صرف بهبود معیشت انها شود به نظر می رسد رویایی بیش نیست که پرستاران عزیز خود دیده اند که در کمسیون بهداشت و درمان مجلس بودجه پیشنهادی دولت برای نظام پزشکی و نظام پرستاری که مساوی در نظر گرفته شده بود توسط اعضاء کمسیون به نسبت ناعادلانه تقسیم شد تا پرستاران بفهمند که حالا حالا تا رسیدن به جایگاه مدنظر مقامات عالی کشور راه نرفته باقیست؟