رئیس جمهور چه گفتند؟ و چه باید بکنند تا به آنچه گفته اند برسند؟

صحبتهای رئیس جمهور در همایش دست آوردهای پزشکی رازی مبنی بر دستیابی ایران به جایگاهی که به عنوان مرجع علم پزشکی شناخته شود اگرچه برای عموم مردمی که از نزدیک با نارسایی های درمانی پزشکی درگیرند امری دور از واقعیت به نظر می رسد اما برای حقیر که بسیاری از مراکز پژوهشی علوم پزشکی را می شناسم هرگز غلو و بلوف محسوب نمی شود و معتقدم این امر شدنی است به شرط اینکه بتوانیم مدیریت نظام سلامت کشور را از آفاتی که به آن مبتلا است نجات بدهیم. . . . . . .

در کنار همه مصیبتهایی که مردم در درمان خود به آن گرفتارند گشتی در مراکز علمی و دانشگاههای علوم پزشکی و بالاخص دانشکده های علوم پایه مثل بهداشت به خوبی نشان می دهد که جوانان خوش ذوق و با استعداد ایرانی با تولید پروداکتهای علمی در خور شان کشور توانستند علم پزشکی را ارتقاء دهند. متاسفانه سیستم مدیریت نظام سلامت که یکپارچه توسط کادر درمانی اداره می شود هیچ جایگاهی برای علوم پایه مثل فیزیولوژی و آناتومی و نیز داروسازی و رشته های پیراپزشکی قائل نیست و آنچه امروز به عنوان دست آوردهای پزشکی کشور در عرصه نانو و اعصاب و نیز ناباروری و سلولهای بنیادی در دنیا مطرح است حاصل تلاش محققان علوم پایه است که کمترین درصد از بودجه های وزارت بهداشت را دریافت می کنند و به هیچ عنوان در رده های مدیریتی کلان وزارت بهداشت حضور ندارند. در واقع این دست آوردها نتیجه چندین دهه سرخوردگی و له شدن این عزیزان است. اگر دولت محترم و ریاست محترم جمهور خواهان رسیدن کشور به جایگاه مناسب با شان نام ایران عزیز هستند باید نگاهی به مجموعه وزارت بهداشت بیاندازند تا ببینند که در هرم های اصلی تصمیم گیر این نظام چرا کادر درمانی حضور دارند و از اساتید علوم پایه خبری نیست. به طور مثال چرا معاونت های پشتیبانی و پژوهشی به جای اینکه جایگاه اساتید بزرگ علم اقتصادسلامت و علوم پایه باشد؛ جای افرادی با مدارک تخصصی پزشکی است؟ متاسفانه باید گفت چیدمان مدیریتی در وزارت بهداشت با اهداف بلندی که ریاست محترم جمهور برای نظام سلامت ایران تعریف نموده اند تناسبی ندارد. در سال ۸۱ کتابچه ای به عنوان کانون مفاخر علوم پزشکی کشور منتشر می شده که به ثبت زندگی نامه اساتید بزرگ کشور می پرداخته . در یکی از این شماره ها با دکتر رفیعی تهرانی داروساز دارای pHD داروسازی صنعتی از میشیگان آمریکا مصاحبه نموده است که ایشان ضمن برشمردن دست آوردهای دارویی کشور از بسیاری از بی توجهی های صورت گرفته به اساتید علوم پایه گلایه داشتند. در بخشی از صحبتهایشان گفتند که با وجود اینکه توانستند در سالهای جنگ با کمک دانشجویان جوانشان آمپول ضد گاز خردل را کشف و به تولید انبوه برسانند و رزمندگان را دریابند و با وجود دست آوردهای بسیاری که در ادامه صحبتهایشان به ان اشاره کردند ولی در سال 82 برای شرکت در سمینارها و کنفرانس های معتبر جهانی هیچ کمکی از سوی وزارت بهداشت به این عزیران نمی شده است. در حالیکه اگر به لیست کنفرانسهای بین المللی کشور توجه بفرمائید خواهید دید که بیشتر توجه وزارت بهداشت به مقوله درمان ختم می شود. از علوم پایه که سبب اعتلای نام کشور شده اند هیچ خبری نیست. این بی توجهی ها تا جایی پیش می رود که نام محققی که توانست با سالها تلاش سلولهای بنیادی اعصاب را جهت ترمیم نخاع از آزمایشگاه جدا کند هرگز آورده نمی شود و تنها نام جراح اعصابی را که در یک عمل پیش پا افتاده این سلولها را به نخاع تزریق نموده است را در تلویزیون و بولتنهای وزارت بهداشت بزرگ می کنند. باید به این ظلم در حق محققان پایان داد تا کشور بتواند به افق 1404 دست یابد وگرنه با روال فعلی هرگز به صحبتهای متین ریاست محترم جمهور جامه عمل پوشیده نخواهد شد.