استیضاح فرجی دانا تلخ تر از زهر؟

این روزها بحث استیضاح فرجی دانا در روزنامه ها و رسانه های مجازی به شدت دنبال می شود، در  میان مردم نیز این بحث پیگیری می شود، اما چرا می گویم تلخ تر از زهر؟ دلیلش این است که در میان مردم این موضوع جا افتاده است که جرم وزیر نه انتصابات سیاسی و .... بلکه صرفا به دلیل منافع برخی از افراد در مجلس این کار در شرف وقوع است.

بدون هیچگونه تردیدی انتصابات فرجی دانا در سیستم دانشگاهی کشو ر به سمت یک جریان سیاسی خاص بوده است اما این انتصابات در همه ادوار  و در همه دولتها نیز صورت گرفته است. اما اینکه بگوییم این انتصابات بدون استعلام از مراجع قانونی بوده؟! نکته ای است که باید مراجع قضایی و دیوان عدالت اداری در این مورد اظهار نظر کنند و وزیر را در صورت تخلف مورد داوری قرار دهند. اما شاید به افکار عمومی می شود حق داد که از خودشان بپرسند: مگر این نوع انتصابات در این دوره و در دولت یازدهم تنها در وزارت علوم رخ  داده است؟ آیا در سایر وزارتخانه ها افراد سرشناس جناحهای سیاسی در پست های اجرایی منصوب نشدند؟ در صورت مثبت بودن پاسخ، باید گفت که هیچ اقناعی در افکار عمومی بر سر استیضاح فرجی دانا وجود ندارد؛ بلکه فرجی دانا در میان افکار عمومی در حال تبدیل شدن به یک قهرمان است که جرم وی را مبارزه با فساد و رانت در موضوع اعطای بورسیه به برخی از آقازاده ها می دانند. شاید به همین خاطر باشد که دولت اقای روحانی این استیضاح را در صورت رای آوردن خیر ماوقع و خیر کثیری فرض کند و ماتاخره ای برای دولت در انتخابات سال 96. 

شاید از اعضای جبهه پایداری که ظاهراْ تمام وجه سیاسی خود را می خواهند در دفاع از دولت سابق فدا کنند نمی شود زیاد انتظار داشت که در این موضوع متفکرانه تر عمل کنند؛ اما از افرادی نظیر زاکانی و قاضی زاده هاشمی و دکتر محمد صادقی و کوثری و  بسیاری از عقلای جریان اصولگرا که فریاد مبارزه با فساد آنها بارها و بارها در افکار عمومی پیچیده است این انتظار می رود که شدیدا در این مورد هوشیاری به خرج بدهند، هر نوع استیضاحی باید بعد از رسیدگی به موضوع بورسیه ها صورت بگیرد. اینکه بگویند دادن بورسیه به افراد از اختیارات وزیر سابق بوده است؛ نه تنها که افکار عمومی را قانع نمی کند بلکه باعث می شود که شخصیت فرد گوینده زیر سوال برود. زیرا حتی اگر فرض را بر این بگزاریم که دادن بورسیه ها از اختیارات وزیر علوم سابق بوده است این بدان معنی نیست که ملک مطلق وی بوده است، حضرت امیر المونین مولی الموحدین علی (ع) که همه ما داعیه شیعه بودنش را داریم؛ در نامه ای به منذز از حاکمان منصوب به خودشان می فرمایند: نیکی پدر تو، مرا در مورد تو فریب  داده است .... چنان به برخی از بادیه نشینان قبیله ات از بیت المال بخشیده ای که گویی میراث پدران تو بوده است، بدان که اگر این گزارش صحیح باشد شتران قبیله ات و بند کفشهایت از تو برترند.

لذا بنده به عنوان یک فعال اجتماعی که از قضا سبقه ام در کار با جریان اصولگرا هزاران بار بیشتر از جریان اصلاح طلب بوده است، باید به این برادران خودم بگویم که اول این که: این استیضاح از نظر افکار عمومی سیاسی تلقی می شود. 

 دوم این: که استیضاح به خوبی مشخص است که رای نخواهد آورد. به عقیده من لیست 50 نفره امضا، کنندگان نشان می دهد که تمام توان استیضاح کنندگان چیزی بیشتر از 50 الی 80 نفر از نمایندگان نخواهد بود.  و بخش عمده ای از اصولگرایان مجلس بسیار هوشیار بوده و در دام این استیضاح بی موقع و بی حساب نمی افتند. 

 سوم اینکه: اگر این استیضاح نیز رای بیاورد تلخ تر از زهر خواهد بود زیرا همیشه خواهند گفت که این بود عاقبت مبارزه با فساد برای یک وزیر؟ حال اگر حتی دوستان اصولگرا در این برهه نگران سیاسی شدن دانشگاهها و بکارگیری افرادی مخالف با نظام هستند باید بدانند که تمامی این موارد در صورت وقع راهکارهایی قانونی بهتر از استیضاح دارد.  

بنده خدمت آقایان زاکانی و کوثری و .... عرض می نمایم که اینکار هرگز به صلاح نیست و استیضاح وزیر علوم به نظرم در شرایط موجود نوعی خودزنی خواهد بود. اینکار باعث از بین رفتن انسجام درونی در جریان سیاسی مطبوع آنها خواهد بود و هیچ تغییری در فرایندها ایجاد نخواهد کرد؛ به نظرم عده ای خاص از جریان اصولگرایی که به دلیل استفاده ی نزدیکان آنها از بورسیه های یاد شده زیر سوال رفته اند بهتر است؛ موضوع استیضاح را خودشان دنبال کنند و از جریان های سیاسی آینده دار مجلس هزینه نکنند. شاید این نوع رانتی که این روزها در مورد بورسیه های غیرقانونی ورد زبان و جزئی از جریان افکار عمومی شده است به درستی مورد ارزیابی قرار بگیرد نشان خواهد داد که جریان اصولگرایی مجلس نیازمند تغییرات شدید در گفتمان و ادبیات سیاسی خود و حتی بازسازی مجدد این جریان دارد و شاید بهتر است این جریان برای رسیدن به افقی روشن تر در سپهر سیاسی ایران، حتی به قیمت استراحتی سیاسی هم شده در گوشه این بنشیدند و خود را دوباره بازسازی کند؛ یک بازسازی عمیق که شاید بتوان مسیر آن را در راه مبارزه جدی و نه شعاری با فساد و تشکیل بانک کامل از مدیران کارآمد و ازمون پس داده و سالم یاد کرد. من فکر می کنم جریان اصولگرایی به شدت نیازمند تغییر است و پارادوکس هایی نظیر استیضاح وزیر علوم به دلیل برخورد وی با بورسیه های غیرقانونی و  داعیه مبارزه با فساد به شدت در حال برهم ربختن ستونها اعتماد جامعه به جریان اصولگرایی است؛ جان کلام اینکه دوستان این استیضاح فرض محال که رای بیاورد تلخ تر از زهر خواهد بود.