مطمئنا اگر بخشی از بحران را به خاطر عدم توجه لازم دولت بدانیم, بخش بزرگتر آن به بحران مدیریت در وزارت بهداشت بر می گردد که طی سالیان سال فقط ناظر مشکلات نظام سلامت بوده و همواره مشکلات واقعی نظام سلامت پشت تبلیغات رسانه ای دست آوردهای دارویی و . . . پنهان مانده است؟ از سال 69 بحث مصرف بی رویه دارو مطرح بوده است و حتی در جلسه استیضاح دکتر فاضل یکی از نمایندگان مجلس به ان اشاره کرده است؟ چرا هیچ وقت مسئله ای به این مهمی جزء بحثهای اصلی کمسیون بهداشت ودرمان مجلس قرار نمی گیرد؟ چرا حضرات سر در لاک خود فرو می برند و اینهمه مشکل در نظام سلامت کشور را نمی بینند و همواره خود را طلبکار حاکمیت و دولت می بینند؟ واقعا" بیزینس دوستان خود را با افزایش بی حساب جراحیهای سزارین نمی بینند؟ آیا واقعا" مصرف سه برابری آنتی بیوتیک در کشور, فقط و فقط به خاطر فرهنگ نامناسب مردم است؟ این موضوع هیچ منفعت مالی برای برخی ندارد؟ آیا دوستان عزیز دکتر شهریاری نمی دانند که با خصوصی سازیهای هدفمندی که در بهداشت و درمان کشور به راه انداخته اند جیب چه کسانی را پر نموده اند؟ می توان انکار کرد که یک مدیر لایق و توانمند و از همه مهمتر شجاع در نظام سلامت کشور نداریم که بتواند این بحث فضاحت بار دارویی کشور را حل کند؟ جناب اقای شهریاری که مدعی بوده ای فقط از خدا می ترسی و از ولایت, می توان از شما پرسید که چرا به دوستان اهل هرمتان ( نظام پزشکی و وزارت بهداشت) نمی فرمائید که الان وقت یاری نظام با کم کردن هزینه های غیرضرور است؟ چرا به دوستان خود نهیب نمی زنید که چرا با مصرف بی رویه دارو در کشور اینهمه ارز را از خزانه مملکت به جیب اجانب می فرستید؟ آنهم در حالی که جز ضرر هیچ نفعی برای مملکت ندارد؟
جناب آقای دکتر شهریاری آن کسی که باید نهیب و فریاد بشنود شخص شاخص جنابعالی و دوستان دو قلوی شما در وزارت بهداشت و نظام پزشکی هستند نه دولت و نظام که همواره سوء مدیریتهای شما را با دلارهای نفتی که مال آیندگان این مرز و بوم است پوشش داده اند؟ لطفا کمی از پوسته صنفی بیرون بیائید و به فکر کشور باشید شما هم اکنون نماینده این کشور و همه مردم هستید, از شما انتظار می رود که اگر در سال اول و یا دوم و سوم مجلس به خاطر وابستگیهای شدید صنفی, خودتان را بیشتر متعلق به نظام پزشکی کشور می دانستید, اکنون و آنهم در آستانه پایان عمر مجلس این انتظار می رود که نگاه ملی به مسائل داشته باشید و مشکلات را به بدون وابستگی و تعلق خاطر صنفی به مردم و فضای مطبوعاتی کشور انعکاس بدهید؟