امام علی (ع) در مورد کارگزارن خائن:
اگر یکی از انان دست به خیانتی زد و گزارش دیده بانانت بر آن خیانت همداستان بود, بدین گواه بسنده کن و کیفر او را با تنبیه بدنی به او برسان, آنچه به دست اورده, بستان, پس اور را خوار بدار و خیانتکار شمار و طوق بدنامی را در گردنش بیاویز.
امام علی (ع): مغیره بن شعبه به من پیشنهاد داد که ..... را بر شام بگمارم و خود در مدینه باشم ولی از آن سرباز زدم و هرگز خداوند نبیند که گمراهان را به یاری گرفته ام.
شاید بعضی از آدمهای پست که همه آلامشان به قدرت رسیدن بوده و نخواهند این قدرت را به راحتی رها کنند و از سویی دم از انسانیت و اسلام و مذهب می زنند, وقتی ازشون در مورد لزوم برخورد با فساد می پرسی می گویند که مصلحت نیست؟ حالا شاید؟ حالا چیزی نبوده؟ خیلی مقدارش کم بوده؟ ووو........ بیایید با هم یکبار نامه امیرالمومنین را به زیاد بن ابیه مرور کنیم تا تفاوت بین متظاهرین و ریاکاران و دروغگویان را با امیرالمونین بشناسیم:
علی (ع) در نامه اش به زیاد بن ابیه می فرمایند: به خدا سوگند می خورم, سوگندی راستین, که اگر به من خبر رسد که در ثروت مسلمانان خیانت کرده ای, کم یا زیاد, چنان بر تو سخت گیرم که اندکمال شوی و بار هزینه عیال بر دوشت سنگینی کند و خوار و پریشانحال شوی؟
نهج البلاغه نامه 20
نامه علی (ع9 به اشعث بن قیس: به خدا قسم اگر ان را در بیت المال مسلمانان حاضر نسازی , این شمشیر را چنان بر تو فرود اورم که هرچه خواست از تو باز ستاند.
امیرالمونین علی (ع) خطاب به مالک: بدترین دستیاران تو آنانند که دستیار بدکاران پیش از تو بوده اند و در گناهان با انان شریک بوده اند؛ پس مبادا چنین کسانی محرم تو باشند که آنان یاوران گناهکاران و برادران ستمکارانند.