روزگاز پر از درد و رنج من؛ روزگاری پر از غصه و فریب؛ تف به این روزگار؟

همه کمر بسته به خدمت اما مانده ام که چرا؟ که چرا اینهمه فقیر و نیازمند و بیکار؟ همه مدعی عدالت، همه شیعه علی ولی مانده ام که چرا اینهمه اختلاس؟ همه مومن و مدعی ولایتمداری و ..... مانده ام پس چرا اینهمه تبعیض؟ هم لباس شهادت پوشیده آماده رزم با شیطان اما مانده ام که چرا ریشه انچه  در سرزمین شیطان می گذرد را در سرزمین خودمان خشک نمی کنیم؟ فقر, تبعیض, اختلاس, فحشا؛ .... ها؟ ها؟ تو بگو؟ تو  که از من داناتری؟! تو که بیشتر از من می فهمی, اهای هموطن تو بگو؟ تو که اگر بهت بگن بی دین رگ غیرتت بیرون می زنه تو به من بگو که کجای کار ما شبیه ادم دین داراست؟ طبیعتی که به غارت بردیم؟ محیط زیستی که نابودش کردیم؟ دروغی که مثل اب خوردن می گیم؟ واسه یه لقمه نان خار مرد و نامرد می شیم؟ واسه یه پست مضخرف با مدرک فوق تخصص و متخصص و ..... تا کمر دولا می شیم؟ وقتی قدرت توی دستمون عاصی و بی منطق می شیم وقتی از قدرت میایم پایین متفکر و روشنفکر و نقاد می شیم؟ ها تو بگو؟ تو بگو روشنفکر و تحصیلکرده هفتا کارشناسی ارشد دار؟ ها تو بگو به خدا تف به این روزگار تف به این روزگار..... خدای به حق علی بن ابیطالب عمری و فرصتی تا ببینم روزگار کسانسکه حقیقت را می دیدند و می دانستند و اما انکار می کردند؛ خدایا به حق علی و اولاد علی عمری  و روزگاری تا ببینم سرنوشت کسانیکه این بیماران بی نوا را به نامردی زیرمیزی و ... به فلاکت نشاندند خدایا تو را بحق محمد تو را به حق گلوی بریده حسین رنج و الام آنانکه در برابر شرارت عده ای بی همه چیز سکوت کردند را دو چندان کن، خدایا چه بگویم جز انزجاز از این روزگار و چه بجویم جز عمری که مرا به خفت و خواری نرساند.

خدایا من اینک به نیمه های عمر رسیده ام

خدایا من اینک به نیمه های عمر رسیده ام

چنان خسته تو گویی فتاده ام

به انتظار افتابم بسی بی قرار

که کی پا نهم به درگاه پروردگار

مرا خواسته ای باشد ای کردگار:

جهنم که گفتی چنین و چنان

نما بر تلمق سرایان عیان

تملق همه چیزها ز بنیاد برکند

ز مظلوم دمی عافیت

ز ظالم خانه آخرت

آقای دکتر نوربخش, وقت آن فرا رسیده که طرحی نو دراندازید.

سازمان تامین اجتماعی پس از سالها التهاب و کشمکش و حاشیه که بر متن ان غلبه نموده بود ؛ بالاخره به دولت یازدهم رسید و در راس ان مدیری قرار گرفت که ...... 

از واقعیت فرار نکنیم؟؟ تعقل گرایی یا مذهب زدایی؟ یا فرقه گرایی؟

اخیرا برخی از اخبار بسیار نگران کننده در حال درز کردن است که نشان می دهد برخی از امورات در ادارات دولتی به طرفی پیش که با سوء استفاده از ندانم کاریهای برخی از افراد متحجر و نادان در سنوات گذشته ؛ تیشه به ریشه افراد مذهبی بزنند؛ موضوعاتی که تحت عنوان تعقل گرایی و ..... در حال مزمزه شدن است تا واکنش افکار عمومی را دریابند, اما اگر هم واقعا نیت این افراد تعقل گرایی بود من شاید سکوت می کردم و چیزی نمی نوشتم زیرا حداقل دنیای مردم را تامین می کردند اما نگاهی به سبقه این افراد در باند و باند بازی و ... می توان به راحتی دریافت که برای تشکیل کلونی های مخرب مدیریتی در حال تلاش هستند و این موضوع برای کشور قطعا نتایج مخربی خواه داشت؛ سوالی که برایم من مطرح است این است که چرا  تعقل گرایی این افراد در برابر موضوعاتی مثل فساد اداری و مالی و .... لال است و فقط و فقط تعقل را در بها دادن به افراد لاییک و لامذهب دیده اند؛ افرادی که بدون شناسنامه مشخص به یکباره با چند مقاله ای که مشخص است لقلقه دهانشان شده سعی دارند خودشان را تئوریسن های جدید محسوب کنند, تئوریسن هایی که سخنانشان با رانت های بالادستی نهایتا در یک سایت دولتی می تواند بازتاب داشته باشد.

پوست خربزه ای زیرپای دولت روحانی؛ کاش من هم یک سرهنگ بودم.

به نظر می رسد؛ دولت آقای دکتر روحانی هنوز در فضای روزهای بعد از انتخابات سیر می کند و متوجه پیام ثبت نام مردم برای دریافت یارانه ها نیست؛ دولت یازدهم به نظر می رسد در حال جزیره شدن است و در حال از دست دادن انسجام درونی خود، زیرا در این روزها شاهد رقابتی بسیار مخرب در برخی از حوزه های مرتبط با نظام سلامت در درون دولت هستیم؛ حسن قاضی زاده هاشمی وزیر بهداشت و همراهان وی در سازمان نظام پزشکی و همینطور  نهادهایی مثل فرهنگستان علوم پزشکی و کمیسیون بهداشت و درمان و برخی از دیگر یاران و همفکرانش در مجمع تشخیص مصلحت نظام ، شاید برای اولین بار در تاریخ نظام سلامت همه و همه از فعالان مهم بخش خصوصی هستند و فرصتی بی نظیر یافته اند تا به رویای بخش خصوصی که همانا تسلط بر بخش درمان سازمان تامین اجتماعی بوده جامه واقعیت بپوشانند و ظاهرا این فرصت به قدری برای انها حیاتی و مهم شده است که اصلا  توجه نمی کنند که .....  

 

فرصتهای مدیریت سریع خواهند گذشت و حیف از عمری که از دست رود.

چندی پیش با یکی از دوستان در مورد یکی از وزرا (حالا فعلی یا قبلی دولت را بگذریم) داشتیم صحبت می کردیم و آن دوست عزیز می گفت که این وزیر بنده خدا حتی هزینه شیمی درمانی همسر مبتلا به سرطانش را به سختی تهیه می کرد، یک خانه محقر و زندگی کاملا سالم و بدون رانتی که حکایت از تعهد و عشق وی به وطن داشت. اینکه تمام زندگی خود را در راه مبارزه با فساد و رانت طی کرد ..... حضور چنین فردی در مقام مدیریت ارشد اجرایی کشور می توانست پیام ارامش و اطمینان به بدنه تزریق کند اما ایا این خصایص پاکدستی به تنهایی کارها را به پیش می برد؟ نه!

مناجات یک کارگر در سال نو

آری روزی فرا خواهد رسید روزی که دیگر نتوان سر در برف فرو برد و انکار کرد برای روزی که بر پس سر بزنند که بخوان آنچه را که از خواندنش سر باز می زدی؟؟ در عصری مملو از اختلاط حق و باطل و در عصری که آبرو پا بر سر حقیقت می گذارد، من زیسته ام، اما چه نگران باشم؟! از اینکه راهی نا مشخص مانده است؟! خیر، من خشنودم از راه امده! راهی سرافراز از عمری که به سر بردم بدون آنکه دست باطل بر سفره دیگری برم و از نان وی بخورم و کودکم را شاد کنم در حالیکه برق نگاه کودکی یتیم را دزدیده باشم.