پاسخی به سخنگوی کارشناس وزارت بهداشت

پاسخی به سخنگوی کارشناس وزارت بهداشت
امشب توفیقی شد که سری به سایت های سلامت بزنم و چشمم افتاد به سایت سلامت نیوز و اظهارات آقای حریرچی سخنگوی محترم وزارت بهداشت و درمان و اموزش پزشکی که واقعا به نظرم بیشتر باعث شگفتی افرینی برای جامعه ی سلامت می شوند تا سخنگویی؟ آنجا که می فرمایند (کاپیتیشن) که حتما منظورشانpercapital  بوده است و در جایی که می فرمایند "بعد از افزایش سی درصدی نرخ تعرفه " که معلوم نیست واقعا این سی درصد را چطور محاسبه کردند؟ وقتیکه قیمت برای خدمت تا سیصد درصد رشد داشته است؟

چگونه ایشان سی درصد را احصا می کنند؟ اینکه منابع بخش درمانی بیمه ی خدمات درمانی از 43 هزار میلیارد ریال در سال 92 به پانزده هزار میلیارد تومان در سال 95 افزایش یافته است؟ تامین اجتماعی که با وجود افزاش 150 درصد منابع بخش درمان الان حدود یکسال است که به بخش خصوصی بدهکار است و با وام از بانک ها هزینه ها را تامین می کند و این دقیقا به این معناست که سازمان تامین اجتماعی نیازمند افزایش سیصد درصدی منایع برای تامین هزینه های طرح تحول است و اینکه سازمان خدمات درمانی با وجود افزایش سیصد و پنجاه در صدی اعتبارات بخش سلامت باز هم حدود یکسال بدهی به طرف قرارداد دارد و ..... اینکه اقای نوبخت معاون برنامه ریزی رئیس جمهوری از ایرادات طرح و افزایش غیرمنتظره ی هزینه ها می گوید و اینکه دنیای تجربه آزموده ی امروز ، افزایش تعرفه ها را بدون اعمال گایدلاین ها و پروتکل هی درمانی منجر به پدیده ی حتمی الظهور تقاضای القایی می داند و اما در نظام سلامت ما دکتر ایرج حریرچی معتقد است که اصلا در کشور ما افزایش تعرفه ها ربطی به خدمات القایی ندارد، واقعا این سخنان اقای حریرچی را باید ظهور پدیده ی احمدی نژادیسم در نظام سلامت دانست که از نظر انها ، حقیقت همان ادعاست. متاسفانه باید گفت که باید مقصر انچه در این سال ها بر نظام سلامت کشور امده است را باید تمامی کسانی دانست که ذره ای به این نیاندیشیده اند که این همه پول بی زبان را در کشور مورد تحریم و بیکاری و تورم و رکود خرج چه طرحی می کنند؟
الان واقعا بهترین استراتژی برای توجیه شرایط بغرنج فعلی نظام سلامت همان است که اقای حریرچی در پیش گرفته است ، دیوار بلند حاشا و تریبون یک طرفه و همایش های عاری از منتقد و بالا رفتن از تریبون رسانه و همه ی اینها را متاثر از فضای سیاسی و اجتماعی جامعه ی دانست که در آن حساب کشیدن باب نیست و آنقدر آش شور و دفتر بی حساب می شود که یک نفر در ارکان دولت از این حضرات نمی پرسد که اگر خدمات القایی نیست ، پس چرا با وجود افزایش سه برابری اعتبارات وزارت بهداشت در این سال ها و با وجود افزایش سه برابری منابع بیمه ها و .... باز هم کشور بدهکار شماست و باز هم پرداخت به ارایه دهندگان خدمت یکسال عقب افتاده است؟ نتیجه اینکه مهم نیست که دولت عوض شود یا نشود مهم نیست که چپ باشی و یا راست و .... واقعیت این است که تفکر اجرایی یکسان نتیجه ی یکسان به بار خواهد اورد. شباهت دولت یازدهم با دولت دهم در عقب ماندن پرداختی ها به طرف قرارداد تا ده ماه را (با توجه به اینکه سلامت اولویت اول بدولت بوده است بر خلاف دولت احمدی نژاد که اولویت نداشت) باید نتیجه ی تفکر یکسان دانست ، با این تفاوت که در دوران دولت قبل همین تفکرات در بخش مسکن و یارانه دنبال می شد و متاسفانه در این دولت آمد در حوزه ی سلامت. خدا کند که روزی صبح بلند شوم و حرف هایی از این دست ادعاهای نچسب به منطق و علم؛ از دهان متولیان نظام سلامت تراوش نکند............