روحانی ، احمدی نژاد را بر کرسی ریاست جمهوری خواهد نشاند....

در این روزها خیلی ها به این موضوع می اندیشند که انتخابات ریاست جمهوری آینده به چه نتیجه ای خواهد رسید، عده ای از آمدن احمدی نژاد و عده ای از راه یابی ناپلئونی دکتر روحانی به ساختمان سفید پاستور و عده ای هم از پیدایش و ظهور شخصیت های نوظهور در انتخابات آتی سخن می گویند ، صاحب این قلم که خود در سنوات گذشته راه یابی آقای روحانی را به پاستور پیش بینی کرده است، می خواهد در این برهه به موضوع احمدی نژاد که یکی از دلایل هول و هراس طرفداران روحانی است بپردازد و اینکه آیا احمدی نژاد شانس بازگشت دارد یا خیر؟ به نظرم احمدی نژاد هر روز که از عمر دولت آقای روحانی گذشته است، محبوبیت بیشتری بین توده ی جامعه ، بخصوص در میان اقشار یارانه بگیر و کارگران یافته است، از سویی اقبال توده ی دانشگاهی و جریان سیاسی, دوم خردادی  به آقای روحانی کاهش شدیدی یافته است، اینکه چرا احمدی نژاد با آن سیاست خارجی معیوب و هزینه زا و اقتصاد پر ازمشکل و ناهنجاری های فراوانی چون اختلاس و سو استفاده های فراوان و رانتی که در دوران دولتش ثبت شده این روزها شانس خود را در حال فزوتی می بیند دلایل بسیار زیادی برای آن متصور است.....که همه و همه ریشه در ضعف های بنیادین در عملکرد تیم اقتصادی و تیم رفاه اجتماعی دولت آقای روحانی دارد که می شود به شکل زیر آنها را بر شمرد...

۱- دولت آقای روحاتی با ضعف شدید در نیاز سنجی های کشور تمام تخم مرغ های خود را در عرصه ی داخلی در طرح تحول سلامت گذاشت که با صرف هزینه های بی شمار و غیر منطقی به دنبال ایجاد جو رسانه ای و امواج مثبت به نفع دولت بود و آنقدر این کار غیر حرفه ای و غیر علمی صورت گرفته که با وجود پیدایش تبعات این طرح و ورشکستگی بیمه ها و ناتوانی آنها در تامین منابع ،دولت همچنان بر طبل شکست خود می کوبد و در دو راهی پذیرش خطای نابخشودنی خود و کمک به تولید و اختصاص یارانه به این بخش که شاید تنها لنگ شانزده هزار میلیارد تومان برای رونق دوباره باشد ، یا ادامه ی طرح تحول سلامت به هر قیمتی مانده است ، سناریوی بدتر عبارت است از احتمال شکست قطعی طرح تحول سلامت و رکود بیشتر بنگاه های اقتصادی که این نیز محتمل است...

۲- دولت آقای روحاروحانی خیلی از زودتر از حد تصور با بدنه ی اجتماعی خود درگیر شد، ایجاد لایه های جدید اجتماعی مخالف دولت در دولتی که به اصلاح طلبی بیشتر نزدیک است، موضوعی بسیار عجیب و حتی به نظر بنده می تواند پیچیده باشد، لایه های اجتماعی سرخورده از اقدامات دولت مثل معلمان ، پرستاران ، پیراپزشکان ، کارگران و  رابطه ی نه چندان مناسب دولت با خبرنگاران ، ( از استاندار خوزستان فاکتور بگیریم ) ، نارضایتی هنرمندان و اهالی موسیقی و ..... مواردی هستند که یا در دولت آقای روحانی شکل گرفتند یا اینکه تشدید شده اند.....شاید ناتوانی آقای روحانی در پاسخ به نامه های صنفی را معلول تصمیمات کلان دولت دانست که امکان برآورده کردن نیازهای حداقلی  صنفی را از رئیس دولت گرفته و ایشان را مجبور به اتخاذ سیاست سکوت کرده است.

۳- سیاست اقتصادی خارجی و داخلی دولت محلی از تامل است و واقعیت این  که تشابه رفتاری فراوانی بین دو دولت از لحاظ اعتقاد به اقتصاد تجار و تجاری به جای اقتصاد تولیدی نتیجه ی حضور بازرگانان در ستون های اقتصادی دولت یا ارکان تصمیم گزار دانست که حضور افراد مهم اتاق بازرگانی را در نهاد ریاست جمهوری نمی توان نادیده گرفت...

۴- گردش نخبگان نیز چالش مهم دولت آقای روحانی است ، همین بس که بیش از پنجاه درصد از مدیران دولت آقای روحانی را کساتی تشکیل می دهند که اساسا در دولت آقای احمدی نژاد به عنوان مدیر متولد شده اند که این امر در ساختار اجرایی کشور که بار احزاب سیاسی را در جاگیری و سازماندهی نیروهای احزاب را بر دوش می کشد ، نشان می دهد که سرخوردگی زیادی را باید در میان طرفداران سیاسی آقای روحانی متصور بود.

۵- اما حاشیه‌های دو دولت نیز تشابهات خاص خود را دارد، هرچه باشد اگرچه حاشیه های دولت آقای احمدی نژاد قابل قیاس با دولت فعلی نیست ، اما ظاهرا در این بخش نیز داستان فیش های حقوقی و نقش یکی از اعضای مهم دفتر ریاست جمهوری که مستندی از شراکت وی با یکی از مدیران رده بالا منتشر شده است، نشان می دهد که هنوز یکسال مانده به انتخابات آتی و سیاست های پیچیده ی اصولگرایان در رو کردن دست ها در لحظات پایانی نمی توان خیلی هم به کم حاشیه بودن دولت اعتماد کرد....

به هر حال ، نمی دانم که چرا باید گفت که احتمال زیاد روحانی با آنچه با اجرای طرح تحول سلامت با خود کرده را احمدی نژاد با اجرای مسکن مهر نکرد... به هر روی زمان به سرعت و در بستری نا امن و لغزان به جهت ثبات دولت فعلی در حرکت است ، شاید تنها راه برون رفت دولت روحانی از وضعیت شکننده ی حاضر، تدوین قوانین به نفع جوامع ناراضی در برنامه ی ششم باشد که نوعی تضمین وعده هست که از این مهم هم ظاهرا غافل مانده است،.... بگذریم... شاید احمدی نژاد بر نگردد و شاید اصلا تایید صلاحیت نشود، معتقدم که با این عملکرد ، احتمال بازگشت احمدی نژادیسم کاملا متصور است و در مورد آن احمدی نژاد فرضی راحت می توان نوشت که ...

روحانی ، احمدی نژاد را به کرسی ریاست جمهوری نشاند.