بررسی شانه به شانه و تطبیقی سبد آرای احمدی نژاد و روحانی در سال ۹۶.......

برخی از سایت های خبری در روزهای اخیر در ایام عید خبر از شروع تبلیغات احمدی نژاد برای پوشیدن ردای ریاست جمهوری داده اند خبری که در فضای مجازی و رسانه ای بسیاری از تحیلی گران با تردید و گاها با شوخی از کنار آن گذشته اند؛ اما مردان سیاست می دانند که شانس احمدی نژاد برای پوشیدن ردای ریاست جمهوری نمی تواند کمتر از سال ۸۴ باشد که فقط پایتخت ایران زمین او را می شناخت. تحلیل اینجانب نه از بعد عملکرد؛ بلکه از بعد توانایی ویژه ی این مرد در اداره انتخابات ارایه می گردد. احمدی نژاد قطعا در شرایط موجود هیچ شانسی برای رییس جمهور شدن ندارد؛ اما مگر قرار است که شرایط موجود تا خرداد ۹۶ باقی بماند؟؟؟؟ پاسخ این سوال می تواند به نوعی راه گشای ما برای انتخابات آتی ریاست جمهوری باشد. باید به این نکته ی نگاه کنیم که دولت روحانی چه تاکتیک هایی برای ثبات وضعیت فعلی  و تغییر شرایط سیاسی بیش از وضعیت کنونی به نفع خود دارد؟ کاهش آرای اقای روحانی در انتخابات مجلس خبرگان در استان تهر ان می تواند  زنگ خطری برای وی و بسیاری از حامیانش در جریان اصلاحات باشد تا درک کنند که در شهرستان ها می تواند این کاهش محسوس تر و جدی تر باشد. اما برای رسیدن به واقعیات به نظرم باید شرایط دو رییس جمهور را در پایان دوران ریاست جمهوری خود در سال های ۹۲  و ۹۶ ( به طور تقریبی) مورد ارزیابی قرار داد.

در پایان ریاست جمهوری احمدی نژاد در سال ۹۲

ـ تورم به مقدار حدود چهل درصد ارزیابی می شد.

ـ رشد اقتصادی به عدد منفی رسیده بود و افزایش نقدینگی به شدت نظام پولی و مالی کشور را متاثر کرده بود.

ـ ایران در شرایط بدترین تحریم های بین المللی قرار گرفته بود.

ـ ارتباط دولت با سایر قوای نظام مخدوش و کدر شده بود.

ـ تقریبا بیشتر نخبگان سیاسی و دانشگاهی کشور به مقابله با روند اداره ی کشور پرداخته بودند.

ـ طرح مسکن مهر اگر چه مسکنی برای افرادی شده بود که حتی رویای خانه دار شدن را در سر نداشتند  و برای دولت محبوبیت به ارمغان آورد؛ اما  دولت احمدی نژاد را به شدت در مخمصه قرار داد و تمام توان اقتصادی کشور را گرفت که نتیجه ی امر به عدم توانایی دولت  در اتمام این پروژه ها ( به دلیل گستردگی و بی حساب و کتاب بودن ان) انجامید.

ـ دولت بیشتر حامیان خود را درطیف اصولگرایان از دست داد و دیگر سراغی از حمایت حامیان سابق نبود.

ـ تقریبا اصولگرایان نیز به رفتن احمدی نژاد راضی شده بودند اما نه به قیمت امدن یک دولت متمایل به اصلاحات.

ـ پروند های قطوری از دولت قبل در موضوعات مربوط به فساد اقتصادی در محاکم قضایی باز شد که نتیجه ی ان محکومیت رییس ستاد مبارزه با مفاسد دولت قبل که همزمان معاون اول رییس جمهور بود و نیز معاون اجرایی وی شد....

ـ نمی توان انکار کرد که در دوران  احمدی نژاد رشد اعتبارا ت نهادهای حمایتی نظیر کمیته ی امداد به چند هزار درصد افزایش رسید و بسیاری از طرح های مربوط به اشتغال زایی در این نهاد ها که هم اکنون نیز ادامه دارد ؛ در دوران احمدی نژاد صورت گرفت و هم اکنون نیز هنوز کمک های شایان این نهاد به نیازمندان در حوزه ی اشتغال و ... مرهون سیاست های احمدی نژاد هست (حتی اگر بخواهیم این نوع کمک ها را پوپولیستی بنامیم)

ـ عده زیادی از هم وطنان ما از پرداخت های یارانه ها راضی هستند ولو اینکه به انها بگوییم که تورم افزایش یافت زیرا این عده در گذشته چیزی نداشتند ولو با تورم یا بی تورم و حالا عددی را ماهیانه در کف دستان خود می دیدند.

اما شرایط برای دولت آقای روحانی در سال نود و شش:

ـ دولت به دلیل بر روی کار نگه  داشتن مدیران احمدی نژاد به شدت از سوی جریان حامی خود یعنی اصلاحات مورد انتقاد قرار گرفته است.

ـ نه تنها  ادعاهای دولت در مورد فساد دولت احمدی نژاد چندان به اثبات نرسیده است (یعنی وسعت ادعا با حجمی که به اثبات رسیده است نمی خواند) بلکه لیست بسیار بلند و بالایی از مدیران احمدی نژاد وجود دارند که در دولت فعلی به کار گرفته شده اند و از آن بدتر اینکه میزان تغییر مدیران در دستگاه هایی که دولت آقای روحانی مدعی  وجود فساد های عظیم در انها شده بود به مراتب کمتر از سایر دستگاه هاست؟؟؟؟ این مهم بعدا مفصلا باز خواهد شد و معتقدم که این مهم در واقع راز تغییر شرایط سیاسی به نفع جریان احمدی نژاد و آنهم نه با گرایش مردم به سمت احمدی نژاد بلکه با کاهش میزان مشارکت مردم و حامیان اقای روحانی خواهد بود.

ـ دولت اقای روحانی در باطلاق طرح تحول سلامت گیر خواهد کرد؛ همان گرفتاری که برای دولت اقای احمدی نژاد در موضوع مسکن مهر پیش آمد زیرا دولت همین الان برای تامین هزینه های طرح تحول سلامت حدود ده هزار میلیارد تا پایان سال ۹۴ کسری بودجه دارد که باید از طریق بیمه ها ان را جبران کند یا از محل تخصیص اعتبارات ملی ؛ با این وجود دولت ناچار است از محل ترمیم حقوق بازنشتگان یا افزایش مالیات بر ارزش افزوده و یا وضع عوارض دیگر؛  این کسری را جبران کند و یا از طریق چاپ پول و یا استقراض از بانک مرکزی و یا ........ که هریک از این راه ها دردسرهای فراوانی برای دولت ایجاد خواهد کرد که باعث توقف روند تولید اشتغال و حمایت از بنگاه های تولیدی خواهد شد.

- به نظر می رسد که دولت در این شرایط حساس حتی توان ریسک و اقدام در مورد خروج مسکن از رکود را نیز نخواهد داشت زیرا تجربه ثابت کرده است که تا کنون به جز در برهه ای در دولت اصلاحات که دخالت دولت باعث تثبیت بازار مسکن شده است؛ هر دخالتی از سوی دولت ها به نتایج مخربی انجامیده است به همین خاطر رکود در تولید و در بخش مسکن به اعتقاد بنده بیشتر از پیش خواهد بود. لذا معتقدم بار نارضایتی اجتماعی از محل عدم اشتغال و رکود بیش از امروز افزایش خواهد یافت.

ـ با وجود نارضایتی عمومی از عملکرد دولت اقای احمدی نژاد در پایان دروه ریاست جمهوری وی؛  اما به نظر می رسد سطح این نارضایتی در برخی از اقشار و صنوف تا به اندازه ی امروز نبوده است که می توان به شکل گیری ناراضیان جدید و پر قدرتی در داخل کشور از میان معلمان و پرستاران و کارگران اشاره کرد که به نظر بنده به شدت در حال گسترش است و دلیل اصلی این امر حاضر نشدن دولت روحانی به تداوم یک دیالوگ دو طرفه است که به رفتار و گفتار مونولوگی تمایل بیشتری نشان داده است.

ـ دولت اقای روحانی در موضوع برجام موفق عمل کرد و توانست نظر درصد قابل توجهی از نخبگان کشور را به سمت خود جلب کند.

ـ شاید ریزش ارای آقای روحانی را در نتیجه ی سرخوردگی معلمان و فرهنگیان کشور بسیار قابل ملاحظه دانست؛ کسانیکه بیشترین نقش را در روی کار امدن اقای روحانی داشتند.

ـ بخشی دیگر از ریزش آرای اقای روحانی مربوط به حذف عده ای از مردم از گرفتن یارانه ها می شود که شاید این عدد نیز قابل توجه باشد.

ـ ناگفته نماند که حجم نقدینگی در دولت اقای روحانی نیز با افزایش تقریبا پنجاه درصدی در طول سه سال اخیر همراه بوده است

 در چنین شرایطی به اعتقاد بنده وعده ی ۲۵۰ هزار تومان یارانه ی احمدی نژاد به مردم می تواند رایی بین ده الی پانزده میلیون را برای احمدی نژاد به ارمغان آورد و اما اینکه آقای روحانی برای تثبیت ارای سال ۹۲ چه کارهایی برای توده ی مردم کرده اند بسیار مهم است اما به نظر می رسد تنها طرح ایشان برای توده ی مردم طرح تحول سلامت است که ابرام و پافشاری دولت بر این طرح یعنی باز ماندن  دولت از سایر حوزه ها و از سویی چنانچه دولت بخواهد وارد فاز استقراض یا چاپ پول شود در واقع تمامی اصولی که در سه سال گذشته به ان احترام گذاشته است را زیر پا گذاشته است؛ در این شرایط است که شاید اقای روحانی به این بیاندیشد که کاش به جای بازی در زمین پر سنگلاخ و چاه ویل درمان؛ با رقمی معقول و متناسب با امکانات کشور خانواده های بسیار نیازمند را در حوزه ی درمان به شکل هدفمند تر تحت پوشش قرار می داد و این چنین گرفتار این طرح پر از عیب و دردسرساز نمی شد؛ شاید در شرایط فعلی اختلاف ارای اقای روحانی و احمدی نژاد را نتوان بیش از سه الی پنج میلیون در کل کشور ارزیابی کرد.  بنده حدود پانزده میلیون رای را برای اقای روحانی در شرایط فعلی  پیش بینی می کنم که این اتفاق به معنای تجربه ی دو مرحله ای شدن انتخابات برای اقای روحانی و وجود شرایط پیچیده برای ریاست جمهوری دوازدهم خواهد بود. البته در خرداد سال ۹۶ قطعا اقای روحانی به چرایی دست زدن ممتد اصولگرایان برای وی و وزیر محترم بهداشت در موضوع اجرای طرح تحول سلامت در طول سه سال گذشته  پی خواهند برد.......