وی گفت: اکنون 10 هزار میلیارد تومان بودجه به وزارت بهداشت تزریق شده است و اگر فکر می کنید این عملکرد درستی است آن را ادامه دهید.
توضیح اینکه: در این جلسه حسنیعلی شهریاری به دفاع از وزیر بهداشت پرداخت و برخی از نمایندگان فریاد زدند که مردم از وضع کنونی راضی هستند. اما هیچ کدام از این نمایندگان حاضر نشد به این سئوال پاسخ دهد که اثربخشی اینهمه منابعی که به شکل بی سایقه ای از مردم و دولت گرفته شده است را چگونه ارزیابی کرده اند.
دولت عملا در یخش سلامت حدود مبلغ شصت هزار میلیارد تومان هزینه کرده است که این هزینه جدای از سهم پرداختی مردم از جیب بوده است و از محل بودجه ی جاری و بیمه ها و مالیات بر ارزش افزوده و درآمد حاصل از هدفمندی یارانه ها حاصل شده است.
در حالی شهریاری در مصاحبه ای به کوبا به عنوان یکی از کشورهایی که ۱۳ درصد از سهم تولید ناخالص ملی به حوزه ی سلامت در برابر شش درصد کشور ما اشاره کرد که کاملا پیداست هیچ ایرانی حاضر نیست وضعیت اقتصادی و تکنولوژی کوبا در کشور ما داشته باشد. در واقع نگاه تک بعدی به مقتضیات کشور بدون در نظر گرفتن بیکاری و معیشت و فرهنگ و اموزش و ... آفت نگاه شهریاری محسوب می شود. شهریاری علاوه بر سمت نمایندگی مجلس در حوزه سلامت یکی از فعالان درشت بخش خصوصی است. متاسفانه هنوز اصحاب قلم به این درک نرسیده اند که از خود بپرسند این چه طرح تحول سلامتی است که هیچ یک از مقامات و شخصیت های مدافع این طرح از خود نپرسیده اند که اسناد مطالعاتی این طرح کجاست؟ و چرا از طرحی دفاع می کنند که در هیچ کجای دنیا ازموده نشده و هیچ سند مطالعاتی از ان ارائه نشده است؟؟
نمی دانم این چه منطقی است که بدون بررسی اثربخشی منابع و بدون در نظر گرفتن سایر بخشهای کشور ؛ حاضر به دفاع از این طرح به صرف کاهش سهم مردم در پرداختی هاست؟ در کشوری که کمبود نقدینگی به یکی از چالشهای مهم بخش تولید تبدیل شده است و دولت قادر به پرداخت یارانه ی بخش تولید برای ایجاد اشتغال نشده است؟ هزینه کردن در بخش سلامت و اداره ی آن با ولخرجی و بی بند و باری مالی و تبعیض و بی عدالتی توام با اعتراض بسیاری از کارکنان نظام سلامت؛ چگونه مورد دفاع قرار می گیرد؟ ظاهرا آقای شهریاری و دوستان ایشان انقدر به این طرح ایمان دارند که هنوز درک نمی کنند که در شرایطی که اموزگاران و کارگران در زیر سطح فقر زندگی می کنند و محیط زیست کشور اعتبار برای تامین یک بالگرد برای خاموش کردن اتش را ندارد؛ هزینه های سرسام اور در بخش سلامت و به شکل نامتقارن و غیرعلمی چه تبعات وحشتناکی برای کشور دارد.
هنوز متفکران کشور نپرسیده اند چرا وزارت بهداشتی که از این طرح تمام قد دفاع می کند و از داشتن منطق و استدلال در اجرای این طرح دفاع می کند چرا تا این حد از حضور منتقدان در رسانه ها بیم دارد؟ چرا حتی یک اقتصاد دان حوزه سلامت حاضر به افع از این طرح نیست و یک مقاله از یک استاد مدیریت خدمات بهداشتی در رسانه ها در دفاع از این طرح منتشر نشده است و دفاع از این طرح را تنها سیاسیون و افراد غیر متخصص بر عهده گرفته اند.