کلکسیونی از آمبولانسهای دویست سال پیش تا کنون

برای دیدن تصاویر زیبای قدیمی در قسمت ادامه کلیک کنید

بازگشت وزیر بهداشت به سر خط...؟

تقریبا دو سال از نشستن دکتر حسن قاضی زاده ی هاشمی بر کرسی صدارت گذشته است, مروری بر آنچه در این وزارتخانه در طول دو سال اخیر روی داده است, امری ضروری است. به خصوص اینکه ایشان اعلام کرده اند از منتقدین استقبال می کنند که البته به نظرم اگر واقعا چنین رویکردی لمس می شد امروز وضع نظام سلامت ما بهتر از اینها بود. 

روزهای اول کار که بحث طرح تحول سلامت مطرح شد, چیزی که حسرتی شد به دل محققین و صاحب‌نظران حوزه ی سلامت ارائه ی اسناد مطالعاتی این طرح به آنها برای اظهار نظر و کمک به دولت بود اما این اتفاق نیفتاده و رسانه ها و تبلیغات مهمترین ابزار پیش برد این برنامه بودند. دولت به حدی به آقای وزیر اعتماد داشت که با افزایش بیش از ۵۰ درصدی اعتبارات این وزارتخانه در بودجه ی سالیانه و نیز الزام بیمه ها به همکاری و افزایش تقریبا صد در صدی منابع بیمه ها در بخش درمان و نیز اختصاص رقم قابل توجهی از هدفمندی یارانه ها به این بخش عملا بودجه ی وزارت بهداشت دو برابر شد.

تلویزیون سنگ تمام گذاشت و با خالی شدن حضور منتقدین و کارشناسان اقتصاد سلامت در رسانه ی ملی عملا تعریف و تمجیدهای فراوان بود که در مورد این طرح تبلیغ می شد. یادم می آید که یکی از سایتهای شبه دولتی , تیتری با عنوان روزهای خوش آقای وزیر را درج کرده بود, شاید روزهای بد را حدس می نزدند . اما شاید تنها پزشکیان و طریقت و لنکرانی و مرندی که خود عهده دار صدارت بودند , به خوبی درک می کردند که چه حاصلی از این زمین وسیعی که یک شبه باغ شده بود حاصل می شده است. در آن روزها .... 

آش کشک خاله برای سازمان تامین اجتماعی

                                                آش کشک خاله برای سازمان تامین اجتماعی

جناب آقای حیدری نایب رئیس هیئت مدیره ی سازمان تامین اجتماعی در یادداشتی که در سایت تامین پرس درج شده است از استقراض دولت از سازمان تامین اجتماعی که به شکل انباشت بدهی ها صورت گرفته است انتقاد  نموده و از عدم پرداخت رسانه ها و مجلس و .... به این مسئله ی مهم انتقاد نموده اند. ضمن اینکه نمی خواهم نگاه ایشان را رد کنم و از حساسیت ایشان به این مسئله تشکر کنم باید خدمت ایشان مواردی را عرض کنم که امید است با شناختی که از ایشان دارم به پیشنهادات زیر توجه و جامعه ی عمل بپوشانند.

نخست اینکه شاید دلیل این اتفاق بیشتر به ساختار سازمان تامین اجتماعی و نظام تصمیم گیری در آن برگردد تا به میل دولتها و مجلس به دست اندازی های بدون احساس تکلیف؟؟؟ 

سیاستهای نادرست اساتید رادیولوژی ایران

تصویربرداری از بدن و گسترش علوم ان به حدی در دنیا شتابان شده است که دیگر مجال تدوین ایین نامه را نیز برای به کارگیری این دستگاهها نمی دهد. از سویی به حدی نیاز به سرمایه گزاری در این رشته زیاد شده است که از توان چند نفر متخصص نیز ساخته نیست. همین موضوع ساده سبب شده است که جبران کمبود متخصص رادیولوژی و تصویربرداری را در سالهای اخیر متخصصین زنان و ارولوژیست های به دوش بکشند و از ان مهمتر حتی تدوین گران دروس تخصصی در وزارت بهداشت بر این باور شوند که برای تامین نیازهای کشور در بخش تصویر برداری نیازمند کمک گرفتن از سایر رشته ها می باشد. شاید آنچه در کشور ما در محدود کردن رادیولوژیست ها در دایر کردن رشته های فوق تخصصی تصویربرداری دیده می شود نتیجه سیاستهایی اساتید این رشته برای اقتدار و شکوفایی مالی این رشته تدوین کرده اند و اکنون خود گرفتار آن شده است. تکیه بر تکنولوژیهای قدیمی نظیر سونوگرافی و اتلاف وقت برای انجام فنون تکنیکی این رشته در حالی که می توانست مثل کشور المان . امریکا به کارشناسان رادیولوژی و یا سونوگرافی سپرده شود به حدی برای رادیولوژیست ها خسارت بار شده است که وقتی می توانیم این خسارت را تصور کنیم که این عزیزان اصرار بر این می داشتند که فرضا رادیوگرافی را نیز خود انجام دهند و کارشناسان را در تاریکخانه ها و پذیرش محصور کنند. خوب واقعیت همین هست که داریم می بینیم و اکنون رشته های فوق تخصصی سی تی اسکن ام ار آی در رشته های قلب به متخصصین این رشته واگذار شده است و این اساتید به تدریج می روند که تهدیدات جدی تری را در مورد حضور متخصصین زنان که اکنون بالفعل هستند و فقط نامش غیرقانونی است تجربه کنند. شاید اتفاقات بیشتری بطلبد تا این اساتید دریابند که دور و زمانه ی انحصار در علم به پایان رسیده است و تدوین دستورالعمل های کار با دستگاه ها بر  اساس تخصص باید جای خود را به تدوین راهی برای برون رفت از نیازهای رو به فزونی جامعه ی امروز به نیازهای تصویربرداری بدهد. در یکی از شماره های های مجلیه اقلیم شفاء که با موضوع تکنولوژی سلامت در خدمت استاد صداقت بودم ایشان با اشاره به نیازهای کشور به متخصصین رادیولوژی اشاره می کردند که اگر روال فعلی تربیت متخصین ادامه یابد و تکنولوژی ها گسترش نیایند؛ بیست سال تا رفع نیاز کشور به متخصصین رادیولوژی زمان لازم داریم  و حتی خندیدند. در حالیکه امروز با تجربیاتی که خودشان و همکارانشان از دست اندازی سایر رشته ها به علم تصویربرداری می بینند و با هجوم گسترده تکنولوژیهای نوین به خوبی دریافته اند که کشور معطل تربیت متخصصین تصویربراری نمی شود و انحصار در کار با دستگاهها و سود مناسب برای سایر رشته ها نیز جذاب شده و بیم از بین رفتن استقلال حرفه ای این رشته بیش از گذشته احساس می شود. شاید از بین رفتن استقلال حرفه ای این رشته را باید نتیجه ی قریب به چهل سال اصرار بر تکیه زدن بر فنونی تکنیکال چون سونوگرافی دانست.

کاری که متخصصین می توانستند با تکیه بر مطالعات روز و به روز شدن اطلاعات خود انجام دهند و انقدر خود را در تشخیص قوی و مسلط کنند که هیچ رشته ای جرات دخالت در تفسیر و انجام امور تصویربرداری نکند متاسفانه به جایی رسیده است که متخصصین اپراتورهای دستگاههای نوین شدند؟؟؟ 

در واقع اسایتد رشته ی رادیولوژی مزیت اصلی خود که تصویر باشد به نوعی رها کرده  

روحانی پا در جای پای احمدی نژاد.....

شروع دولت یازدهم با تاکید بر کار کارشناسی و مشارکت خرد جمعی و ...... همراه بوده است , از آن روز که دولت وعده ی گزارش در صد روز را داد و بعد ....... وعده‌های دیگر, باید عرض کرد که به جز وزارت نفت و اقتصاد و خارجه بقیه وزارتخانه های دولت هیچ تفاوت محسوسی با گذشته نداشته اند.

اما از اینها گذشته, آقای روحانی تا کنون ثابت کرده اند که دولتشان بسیار به دولت آقای احمدی نژاد شباهت دارد. البته در برخی موارد ار خود احمدی نژاد هم احمدی نژادی تر عمل می کند , نظیر اجرای طرح تحول سلامت که اگر احمدی نژاد هم بر راس کار بود هرگز اجازه نمی داد پول بی زبان به این شکل هزینه گردد, حالا حسن موضوع برای دولت آقای روحانی در این است که تا مردم بفهمند هزینه های طرح تحول سلامت چگونه از جیب خودشان تحمیل شده است, زمان می برد اما در مسکن مهر موضوع عیان بود.

یادم می آید که یک وقتی مرضیه وحید دستجردی به بهانه ی حمایت از بیماران صعب العلاج در خواست تحت پوشش بیمه قرار گرفتن ۲۰۲ قلم داروی خارجی را از رئیس جمهور کرده بود که رئیس جمهور فی المجلس امضا و به بیمه ها ابلاغ کرد, اما بیمه ها در گزارشی به رئیس جمهور به وی گفتند که بیشتر داروها مشابه داخلی دارد و از آن مهم تر برخی از این داروها اصلا در خود آمریکا هم هنوز تایید شده نیستند؟ احمدی نژاد از تصمیم خود برگشت و چندی بعد بلایی بر سر دستجردی آورد که بگذریم از .... رسانه ای اما به حق که دستجردی برای وزارت بهداشت ساخته نشده بود.

اما این روزها اتفاقات جالبی در دولت روحانی در شرف وقوع است که شاید لازم باشد آن را مرور کنیم؟ تا شاید حافظه ی ما یاری کند و تشابه های فراوان بین ایشان و آقای احمدی نژاد یافت شود...

۱_ روحانی هم همچون احمدی نژاد از عدم افزایش قیمت خودرو و ناراحتی از افزایش قیمت آن خبر داد. اما در عمل دیدیم خودرو افزایش قیمت خودش را طی کرد

۲_ روحانی هم همچون احمدی نژاد معتقد است که قدرت خرید مردم در دولتش افزایش یافته است

۳_ روحانی معتقد است که دولتی پاکدست دارد و بارها معاون وی از لزوم برخورد با ناپاکی ها گفت, اما موضوع از آنجا شگفت آور می شود که مدیران روحانی تماما از همان مدیران دولت احمدی نژاد هستند؟؟؟

۴_ دولت روحانی هم خلف وعده می کن

_ یادتان هست که پارسال از تثبیت قیمت نان گفتند و بعد عذرخواهی کردند و تا هفتاد درصد قیمت نان افزایش یافت؟؟

_ یادتان هست که امسال از دست نخوردن سهمیه ی بنزین گفتند و الان چند روز هست که واریز نمی ود سو صحبت از عدم واریز هست؟؟

_ یادتان که احمدی نژاد می گفت نفت زیر صد دلار نمی آید و دیدیم که آمد؟ حالا یادتان هست که نوبخت برای سال ۹۳ نفت صد و اندی دلار را در لایحه گذاشت و دیدیم تا چهل دلار هم پایین آمد و امسال که نفت ۷۱ دلار رو تعیین کردند که تا کنون حتی یک روز هم نفت ۷۱ دلار فروخته نشده است... 

_ یادتان هستکه شب عید پارسال خبر از حذف قریب الوقوع یارانه های افراد  پردرآمد کردند که تا کنون عملی نشد؟؟؟

_ محیط زیست کشور..... بگذارید نگوییم که در چه وضعی هست و به کجا می رود, اما همین کافی بدانیم که اقدامات در برابر بحران ناچیز هست.

خلاصه دوستان این آقای روحانی یواش یواش دارند جا در جای پای احمدی نژاد می گذارند.... صبر کنید..... صبر

ایران تا ۳۰ سال اینده کشور ارواح؟

موسسه «صلح آمریکا» نوشت: در حال حاضر خطری که از جانب بحران قریب‌الوقوع زیست‌محیطی ایران احساس می‌شود، به مراتب بیش از خطر دشمنان خارجی و منازعات سیاسی داخلی است.

به گزارش سرویس بین الملل سایت خبری تیک Tik.ir، طبق گزارش «سازمان جنگل‌ها، مراتع، و آبخیزداری ایران» که در اواسط سال 2013 منتشر شده بود، بیش از دو سوم خاک ایران -در حدود 118 میلیون هکتار- به سرعت در حال تبدیل شدن به بیابان است.

 «عیسی کلانتری» ، مشاور رئیس جمهور در گفت‌وگویی هشدار داده بود که «مشکل اصلی‌ای که ما را تهدید می‌کند و از اسرائیل، و آمریکا و دعواهای سیاسی و... خطرناک‌تر است... این است که فلات ایران دارد غیرقابل سکونت می‌شود... اگر وضعیت اصلاح نشود، ایران 30 سال دیگر کشور ارواح می‌شود.»

وی در این مصاحبه به شرح آینده هشدارآمیز دریاچه‌های خشک‌شده و سفره‌های خالی آب‌های زیرزمینی می‌پردازد، که احتمالاً میلیون‌ها ایرانی را وادار به ترک محل سکونت خود خواهد کرد.

طبق شاخص عملکرد زیست‌محیطی سال 2012 که از سوی دانشگاه‌های یِیل و کلمبیا انجام شده و 22 فاکتور محیطی چون منابع آب، آلودگی هوا، تنوع زیستی، و تغییرات آب و هوایی را مورد بررسی قرار داده بود، ایران از میان 132 کشور مورد مطالعه، در جایگاه 114 ام قرار گرفت.

آب

منابع آب شیرین ایران تحت فشار برداشت‌های غیرقابل تحملی قرار دارند. ۹۰ درصد خاک ایران را -که منطقه‌ای اندکی کوچک‌تر از ایالت آلاسکا [در آمریکا] را دربرمی‌گیرد- سرزمین‌های خشک یا نیمه خشک تشکیل می‌دهند و تقریباً دو سوم حجم بارندگی کشور پیش از آنکه بتواند رودها را پر آب کند، تبخیر می‌شود. در نتیجه، ایران بیش از نیمی از آب مورد نیاز خود را با برداشت از آبخوان‌ها تأمین می‌کند، و مصرف عمومی به سرعت در حال تحلیل بردن منابع زیرزمینی است. با نرخ کنونی مصرف بی‌رویه آب در ایران، ۱۲ استان از ۳۱ استان این کشور، ظرف 50 سال آینده ذخایر آبی خود را به پایان خواهند رساند.

سیاست‌های اقتصادی ایران بر وخامت این مشکل افزوده‌اند. بهره‌برداری از آب‌های زیرزمینی برای مالکان چاه‌ها آزاد است و به علت وجود یارانه‌های دولتی، مصرف‌کنندگان تنها بخشی از هزینه‌های واقعی مصرف انرژی لازم برای پمپاژ آب به سطح را می‌پردازند. سالانه 4 میلیارد مترمکعب از آب‌های زیرزمینی غیرقابل بازگشت ایران، به سطح زمین پمپاژ می‌شوند.

آب‌های سطحی ایران نیز با مشکل مشابهی مواجهند. غالب رودخانه‌های ایران به لحاظ آب‌شناختی خشک شده یا در حال خشک شدن هستند، به این معنا که منابع تجدیدپذیر آبرسانی این رودخانه‌ها هم‌اینک نیز به پایان رسیده است.

در نتیجه، این آب‌های سطحی، ظرفیت مازاد اندکی برای تأمین تقاضای جمعیت رو به رشد ایران در سال‌های خشک آینده دارند که به تناوب تکرار می‌شوند -دوره‌هایی که میزان بارش زیر حد میانگین است. مصرف نادرست آب در نزدیکی سرچشمه‌ها، بر امکان تأمین نیازهای آبی نواحی دوردست‌تر تأثیر نامطلوبی می‌گذارد. برای مثال در شمال غربی ایران، احداث سدها (مانند کارون 3) ، سیستم نادرست آبیاری، و خشکسالی منجر به کاهش حجم 13 رودی شده است که دریاچه ارومیه را سیراب می‌کردند، و اکنون این دریاچه، که بزرگ‌ترین دریاچه خاورمیانه محسوب می‌شود بیش از 60 درصد حجم خود را نسبت به سال 1995 از دست داده است. در منطقه جنوب غرب نیز دریاچه بختگان که زمانی دومین دریاچه بزرگ ایران بود، تحت تأثیر توأمان خشکسالی‌های طولانی‌مدت و احداث سد بر روی رود کر، اکنون کاملاً خشک شده است.

خطر کشاورزی

مشکلات آبی ایران در حال آسیب زدن به اقتصاد ملی این کشور است. 10 درصد تولید ناخالص داخلی ایران حاصل فعالیت بخش کشاورزی است که نزدیک به یک چهارم نیروی کار ایران را نیز در استخدام خود دارد. به علاوه فعالیت این بخش، از امنیت غذایی ملی نیز پشتیبانی می‌کند. در حقیقت نیز تهران با راهبردی دوگانه برای پیشبرد خودکفایی در تولید محصولات اساسی از طریق افزایش همزمان عرضه و تقاضا، اقدام به اختصاص یارانه‌ای مساوی به تولیدکننده و مصرف‌کننده کرده است.

با این حال، اکنون امنیت غذایی ایران در خطر است، زیرا بخش کشاورزی با اختصاص 92 درصد از کل مصرف آب کشور به خود، تنها در حدود 66 درصد نیاز غذایی 79 میلیون نفر جمعیت ایران را تولید می‌کند. تهران ناچار از وارد کردن 37 درصد باقیمانده است؛ و تشدید «تنش آب» خطر کاهش بیشتر توان تولید بخش کشاورزی را هشدار می‌دهد، که به نوبه خود منجر به افزایش هزینه واردات و وخیم‌تر کردن فشارهای مالی خواهد شد. در حقیقت، نیازهای بخش کشاورزی، اکنون حتی در حال صدمه زدن به امنیت غذایی کشور است. برای مثال خاک برخی مناطق، چون دشت مرکزی کاشان، به سبب برداشت بیش از اندازه از آب‌های زیرزمینی که منجر به تحلیل رفتن سفره‌های آب شده است، به شوره‌زاری بدل شده و امکان کشاورزی در این مناطق کاملاً از بین رفته است.

انتخابی دشوار

رقابت برای دستیابی به منابع محدود آب از همین حالا نیز منجر به بالا گرفتن تنش‌ها و درگیری‌ها، چه در داخل ایران و چه در مناطق مرزی و در مقابله با همسایگان این کشور شده است.

در اوایل سال 2013، کشاورزان اصفهانی پمپی را که آب رودخانه محلی اصفهان [زاینده‌رود] را به شهر یزد در فاصله 185 مایلی [300 کیلومتری] می‌فرستاد، تخریب کردند. این مسئله در ادامه منجر به یک هفته تظاهرات و کمبود و جیره‌بندی آب در یزد شد.

در سال 2011، مرزبانان ایرانی پس از عبور از مرز افغانستان و تلاش برای باز کردن یک کانال آب 18 مایلی [30 کیلومتری] از رود هلمند به ایران، با نیروهای افغان درگیر شدند. در دهه 1980، جرقه طولانی‌ترین جنگ تاریخ مدرن خاورمیانه، بر سر دو ادعای رقیب در خصوص کنترل آبراهه راهبردی شط‌العرب [اروند رود] ، میان ایران و عراق، روشن شد.

افزایش فشارها بر منابع آبی ایران، انتخاب دشواری را در میان مصارف مختلف رقیب تعریف می‌کند. در حوضه کرخه، مدیریت منابع آبی باید تصمیم بگیرد که با کاهش جریان آب رودخانه چه کند -آیا این آب را در سد کرخه نگه داشته تا بتواند از آن برای تولید برق استفاده کند یا اینکه مسیر آب به نواحی پایین‌دست را باز کند تا بتواند منطقه‌ای را که به عنوان سبد غذایی ایران شناخته می‌شود، آبیاری کند.

آلودگی

ایران با خطرات زیست‌محیطی جدی دیگری نیز مواجه است. طبق گفته «سازمان بهداشت جهانی» ، سه شهر از پنج شهر نخست در فهرست آلوده‌ترین شهرهای جهان -اهواز، کرمانشاه، و سنندج- در ایران قرار دارند که میزان آلودگی هوا در این شهرها از چهار تا هفت برابر سطح قابل قبول سازمان بهداشت جهانی برآورد شده است. ایران به سبب کیفیت نامطلوب هوا در سرتاسر کشور، از میان 91 کشور مورد بررسی، در جایگاه 86ام قرار گرفته است. آلاینده‌های هوا، تنها در تهران منجر به مرگ سالانه بیش از 5،500 نفر بر اثر بیماری‌های قلبی و عروقی، و تنفسی می‌شوند.

از سویی انتظار می‌رود که روند تغییرات آب و هوای جهانی نیز بر عمق معضلات زیست‌محیطی ایران بیفزاید. به گفته «سازمان حفاظت از محیط زیست» ایران، تغییرات دما و میزان بارش‌ها، امکان برخورداری از آب پاک، به ویژه در مناطق روستایی را کاهش خواهد داد و این نیز به نوبه خود منجر به گسترش بیماری‌های انتقالی از راه آب خواهد شد. دمای بالاتر و حجم پایین‌تر بارندگی می‌تواند تا سال 2050، تا 30 درصد از محصول غلات بکاهد. طبق تحلیلی که از سوی هلند منتشر شده است، تغییرات آب و هوا می‌تواند تا سال‌های 2050-2040، 15 تا 19 درصد از مجموع منابع آب‌های تجدیدشونده ایران را کاهش دهد؛ و در آن زمان، میزان نیاز سالانه آب ایران، بیش از 40 درصد فراتر از حجم منابع تجدیدشونده آب این کشور خواهد بود.

هزینه‌ها

میزان خسارات -ناشی از تنش آب، بیابان‌زایی، و آلودگی- می‌تواند در بلندمدت منجر به ایجاد مشکلات تضعیف‌کننده‌ای برای اقتصاد کشور شود. طبق برآورد «بانک جهانی» ، هزینه سالانه تخریب محیط زیست در ایران، هم‌اینک نیز به میزان هولناک 5 تا 10 درصد تولید ناخالص داخلی رسیده است. در مقایسه، به گفته «اداره حسابرسی دولت آمریکا،» تحریم‌های طاقت‌فرسای واشنگتن و جامعه بین‌المللی، در سال 2012 تنها توانستند 4/1 درصد از تولید ناخالص داخلی ایران را کاهش دهند. و با گذشت زمان، این منابع ارزشمند بیشتر تحلیل رفته، حاصلخیزی بیشتر کاهش یافته، و سلامت عمومی بیش از پیش آسیب خواهد دید.

سوء مدیریت نیز سهم بسزایی در مشکلات زیست‌محیطی ایران دارد. شهرهای ایران یک سوم منابع آب خود را از طریق نشتی لوله‌های آب از دست می‌دهند. سیستم آبیاری این کشور نیز ناکارآمد بوده و از بازدهی بسیار پایینی برخوردار است. بیش از نیمی از حجم آب منابع تجدیدشونده ایران که در بخش کشاورزی مصرف می‌شود، به هدر می‌رود. ایران برای عبور از چالش‌های زیست‌محیطی، به تنظیم مجدد سیاست‌ها و منابع خود نیاز دارد. به گفته کارشناسان، هزینه فناوری‌های جدید، بکارگیری شیوه‌های صرفه‌جویی، و دیگر اقداماتی که می‌تواند تأمین آب مورد نیاز ایران در سال 2050 را امکان‌پذیر سازد، حداکثر به 3 میلیارد دلار در سال خواهد رسید.


ایران اخیراً  

سهمیه سوخت خودروهای شخصی واریز نمی شود.

خبرگزاری تسنیم به نقل از مدیرکل روابط عمومی وزارت نفت خبر از حذف سهمیه خودروهای شخصی داد.

مدیرکل روابط عمومی شرکت نفت اعالم کرد که سهمیه خودروهای شخصی واریز نمی شود و این سهمیه قطع خواهد شد؟؟؟

این خبر امروز در سایت خبرگزاری تسنیم درج شد.