درسهایی که باید وزیر بهداشت از وزیر رفاه و تعاون بیاموزد.

علی ربیعی بعد از امدن بر مسند وزارت رفاه با یک دنیا کار انجام نشده روبرو شده بود, کارهایی که انصافا بر زمین مانده بود که شاید بتوان لیست انها را ساده و مختصر به این شکل نام برد:

1_ فشار اقتصادی بر منابع صندوقهای بیمه ای کشور که زیر نظر وزرات تعاون اداره می شدند.

2- هزار پرونده بر زمین مانده از فساد اقتصادی در سازمان تامین اجتماعی و حاشیه های فراوان از استخدام های غیر مجاز گرفته تا....

3- تکالیف بر زمین مانده مجلس بر دوش وزارت تعاون که پیشرفتی در برنامه پنجساله پنجم در حوزه تعاون و رفاه اجتماعی متاسفانه صورت نگرفته بود........

علی ربیعی بدون اینکه هر روز داد و هوار بودجه و پول و امکانات سر دهد سعی کرد ابتدا همین خانه را اگر نه اباد لااقل شفاف و تمیز کند تا ببیند که در ان چه می گذرد, وی خیلی زود به سراغ اهداف خود رفت که همان توجه به مدیریت با مشارکت اجتماعی و با تعامل با سایر قوا و سایر وزارتخانه ها بود به همین خاطر بهترین تعامل را با نمایندگان مجلس برقرار نمود, دردهایش را در سینه و نه در مطبوعات بیان نمود, از کارهای حاشیه ای خوددداری نمود و ازجذب افراد حاشیه ای نیز همینطور, علی ربیعی متوجه شد که مدیریت نظام سلامت امری جامعه نگر و چند بعدی است و بدون توجه به همه ابعاد آن نمی توان کار پیش برد, با همه گرفتاریهایی که به خاطر کمبود منابع داشت تا 44 درصد افزایش سرانه تعرفه ها را قبول کرد و پای طرح تحول نظام سلامت به اذعان دوست و دشمن چیزی کم نگذاشت

اما در آن سوی میدان فردی به نام قاضی زاده هاشمی:

1- برخورد با تخلفات حوزه پزشکی را منوط به دریافت پول بیشتر دانست و هیچ صحبتی از اثربخشی منابع نکرد و هیچ استراتژی برای افزایش اثربخشی منابع موجود نداشت, بطوریکه در بحث برخورد با زیرمیزی به صراحت گفت با این تعرفه ها زبان ما الکن است؟؟؟

2- دوازده هزار میلیارد تومان از اعتبارات هدفمندی یارانه ها را صرف طرح تحول نظام سلبامت مرد, طرحی که بدون اجرای سطح بندی خدمات و بدون اجرای گایدلاینها و ....... در حال اجرا شدن است و آنقدر این طرح مفتضح است که شبیه داستان پادشاه لخت و کودک جسور می ماند که .....

3- تمامی دعواها را به سطح رسانه های اورده و در بسیاری از موارد بخشی دیگر از دولت را که وزارت تعاون و بیمه ها باشند مورد هجوم کلمات خود قرار داد.

4- با ابحث ادغام بیمه ها در وزارت بهداشت باعث ایجاد پتانسیل درگیری و رودررویی کارگران با دولت شد.

حالا با طرحی که به نام تحول نظام سلامت روی دست دولت مانده است انقدر باید دولت اعتبار اختصاص بدهد که تمام رمق دولت  مردم را خواهد گرفت و خروجی این طرح در برابر زائداتی چون خدمات القایی و عدم مدیریت تکنولوزی سلامت هیچ خواهد بود.

باید از دیگر فرق های علی ربیعی با قاضی زاده هاشمی نیز به یان نکته اشاره کرد که علی ربیعی حلقه ارتباط جامعه کارگری را با دولت تقویت کرد اما برخوردها ناثواب وزارت بهداشت قاضی زاه هاشمی با پرستاران و برخی از مخالفان طرح تحول سلامت در حال ایجاد یک اپوزیسون صنفی در برابر دولت در نظام سلامت است. آنچه را که ربیعی در راه اندازی سایتهای در سایه در وزارت تعاون و تامین اجتماعی برای جلب و جذب ارای مخالفان تجربه کرده است را بهتراست که قاضی زاده در مکتب بیاموزد.

من فکر می کنم افکار عمومی در کمتر از یک سال اینده متوجه خواهند شد که اگر ربیعی قوی ترین وزیر کابینه نباشد قطعا یکی از قویترین ها و بهترین ها است و  قاضی زاده هاشمی اگر ضعیف ترین وزیر کابینه نباشد قطعا یکی از ضعیف ترین هاست.