فساد اقتصادی در ایران ریشه در نگرش اجتماعی و ضعف بنیان مدیریتی دارد.

 نگرش جامعه ایرانی به مقوله فساد در نوع خود بسیار قابل توجه است. جامعه ایرانی همه چیز را از سیاسی می بیند و همیشه فکر می کند که یکی باید بیاید همه چیز را درست کند. اما هرگز حاضر نیست به این نکته بپردازد که شخصیت اجتماعی خود را کنکاش کند و ببیند تا چه حد در رفتار خود به فساد اقتصادی مبتلا است؟ .....

از کارگری که از کار می زند و تا کارمندی که بیشتر وقتش را به تلفن و .... می گذراند و یا از پزشکی که شب ساعت 12 بیمارستان را ترک می کند و پاسخگوی تلفنش نیست و استادی که به جای کار در شیفت موظفش در بخش خصوصی کار می کند همه اینها به نوعی در حال فساد هستند آنهم فساد اقتصادی، حال یک مرحله بالا تر می آیم از کارگری که از منزل صاحبخانه می دزدد و کارمندی که در تدارکات پورسانت می گیرد و پزشکی که از بیمار ناتوان زیرمیزی می گیرد همه در حال فساد هستند و..... حال یک مرحله بالاتر می ایم از کارگری که صاحبخانه اش را به خاطر مبلغ ناچیزی می کشد تا مدیری که به دلیل سوء عملکرد خودش و بی توجهی به ایمنی سبب آتش سوزی یک مدرسه می شود تا متخصصی که به دلیل عدم حضور در یک بیمارستان باعث مرگ شهروندی می شوند همه جنایتکار و آدمکش هستند؟؟؟؟ با من موافقید؟؟؟؟ 

پس ای دوستان لطفا همه چیز را سیاسی نکنید و عاقل باشید تمام گرفتاریهای ما ریشه در رفتارهای اجتماعی ما دارد که حالا حالا کار داره تا درست بشه؟؟؟