اشتباه استراتزیک رئیس جمهوردر انتخاب وزیر بهداشت هر روز بیشتر رخ می نماید.

وقتی دکتر حسن قاضی زاده هاشمی به عنوان وزیر پیشنهادی بهداشت به مجلس شورای اسلامی معرفی شد، یکی از دوستان با تجربه گفت متاسفانه اشتباه به حدی بزرگ است که باید گفت یک بغال موفق را به سمت وزیر بازرگانی منصوب می کنند. آری واقعیت این است که وزیر بهداشت همانطور که می بینیم تمامی هم و غم خود را به افزایش درامد بیمارستانها خلاصه نموده است، از افزایش تعرفه ها و خرید تجهیزات پزشکی صحبت می کند از افزایش درامد پزشکان و کادر درمانی حرف می زند از تعامل بیشتر با بیمه ها برای دریافت پول سخن می گوید و ...

... بله ایشان مقصر نیستند زیرا در چنته مدیریتی ایشان همان چیزی است که داریم می بینیم، بالاخره صحبت از یکپارچی منابع کردن و اعمال گایدلاینها و نظارت دقیق و مبتنی بر اصول علمی و تحول در نظام آموزشی مبتنی بر نیازهای روز پزشکی و جبران کمبود متخصصین در شته هایی مثل چشم پزشکی که دارد موج می زند و تدوین یک سند کوتاه مدت برای رفع کمبودهای شدید کشور در مناطق مختلف جغرافیایی و نیز مدیریت تکنولوزی سلامت و ..... اینها چیزی نیست که بخواهیم از دکتر قاضی زاده انتظار داشته باشیم از انها سخن بگویند چون نه در تخصص ایشان است و نه تجربه ای از ایشان در این موارد سراغ دارم.  انتخاب دکتر محمد اقاجانی نیز به سمت معاون درمان وزیر بهداشت هیچ توجیهی جز افزایش درامد زایی نخواهد داشت، با اطمینان می گویم نتیجه بررسی من از بیمارستان امام حسین در موقع ریاست دکتر محمد اقاجانی به چند نکته قابل تامل رسید که باید به انتظار نشست تا دید در ابعاد کلان برای مردم چه رقم خواهد خورد اما انچه که من در بیمارستان امام حسین دیدم: 

1_ درآمد بسیار اندک برای پیراپزشکان 

2_ درآمد بسیار اندک برای پرستاران 

3_ در آمد بسیار بالا برای برخی از متخصصین 

4_ خصوصی سازی مراکز تصویربرداری و آزمایشگاه و .... 

5_ افزایش شدید پرداختی از جیب مردم و بیمه ها 

من منتظر روزهایی هستم که مراکز درمانی با تراکم بالای بیمار تا حد امکان به بخش خصوصی سپرده شود، اخیتارات نیم بند و همین استقلال فرمالیته جامعه پرستاری در هم بشکند و .... پیراپزشکان بطور کامل از چرخه اقتصادی و .... در نظام سلامت محو شوند و مردم زیر بار فشار شدید هزینه های درمانی به گدایی بیافتند. خدایا روزی را برای ما رقم بزن که در کشور ما روسای جمهور از تجربه نیم قرن اخیر دنیای مدرن استفاده کنند و مدیریت کلان نظام سلامت را از صنفی نگری و قشری نگری و جزئی نگری نجات دهند.