تار و پود خیالم را به بلندای کدام دار آویختی که دستانم پینه و قامتم خمیده شد، اما نقش توکامل نشد؟؟
اگرچه داستان بی انتهای مصوری،
اما بدان که برعهدم می مانم
می سوزم و دم برنمی آورم.
مهدی اسفندیار سوادکوهی