ای غروب سخت و وهم انگیز من
ای دل وحشی و هرجایی من
باز مرا از خویشتن کردی جدا
برده ای تا سر کوی آشنا
تا ببینم قامت رعنای عشق
آن حقیقت را که دلدارم سرشت:
جام لعل دلبران نتوان چشید
گر چو رسم عاشقان نتوان دوید
گرچه عاشق از لب یاری چشید
تیر زهری در گلویش گیر دید