سلامت از نگاه ملی

لطفا با شرکت در نظرسنجی های این وبلاگ به شناخت افکار عمومی کمک کنید

سلامت از نگاه ملی

لطفا با شرکت در نظرسنجی های این وبلاگ به شناخت افکار عمومی کمک کنید

خانم دکتر ،تعهد شما به بهداشت و تحقیقات را در بودجه خواهیم دید؟

اعتراض به حق جنبش عدالتخواهی دانشجویان به تبعیض های موجود در نظام سلامت را شاید بتوان روزنه ای به دالان های تاریک تصمیم گیری در وزارت بهداشت دانست؛ جایی که تصمیمات در مثلث نظام پزشکی و وزارت بهداشت و کمسیون بهداشت و درمان گرفته می شود و من به عنوان یک خبرنگار ضلع چهارم و پنجم را که مردم و حاکمیت هستند نمی بینم. یکی از مسائل دردناک این حوزه این است که دستاوردهای گروههای غیرپزشکی به سادگی مصادره به مطلوب می شود. در حالی زحمات اساتید گروههای علوم پایه و داروسازی به عنوان دستاوردهای مدیریت حاکم برنظام سلامت کشور در بوغ رسانه ها می شود که بسیاری از این اساتید عزیز که به حق آبروی کشور را در مجامع بین المللی خریده اند از حاکمیت جریان غلط پزشک سالاری در نظام سلامت کشور می نالند. اگرچه نمی توان انکار کرد که در دوره های مدیریت دکتر مرندی و دکتر پزشکیان و جناب آقای دکتر لنکرانی کمی فضای عقلانیت بر این حوزه ها حاکم شد، اما هنوز اکثر عزیزانی که نامشان و عملکردشان مایه فخر و مباهات مدیران نظام سلامت است بر این باورند که نقش بسیار کمی در تصمیم گیریهای کلان نظام سلامت دارند. حقوق اساتید علوم پایه که همواره مورد احترام مقامات ارشد نظام جمهوری اسلامی بوده اند و نیز مورد تاکید آنها، به قدری پائین و اندک است که در مقایسه با اساتید پزشکی اصلا" قابل بیان نیست. . . . . .

شاید در این روزها که خانم دکتر دستجردی لایحه بودجه نود و یک را همراه با اعضای کمسیون بهداشت ودرمان بررسی می کند، به خوبی بتوان از میان مباحث این کمسیون نقش عزیزانی که با ارتقاء دانش سلولهای بنیادی و نیز نانو داروها منشا خدمات شده اند را در ذهن و فعل دست اندرکاران نظام سلامت دید. اگرچه نپاهی به روند امور در سالهای اخیر نشان خواهد داد که طرفداران درمان در نظام تصمیم گیری مربوط به سلامت بسیار قدرتمندتر از طرفداران بهداشت عمومی و سلامت عمومی جامعه هستند. اگر بخواهیم در نظام بودجه ریزی وزارت بهداشت دقت کنیم خواهیم دید که نظام سلامت ما با چرخش مسیر از توجه به بهداشت به سوی توجه به درمان که از دوره دکتر فاضل شروع شده است هرساله فقط کسری بودجه و نارضایتی بیشتر مردم و حاکمیت از عملکرد تصمیم گیران نظام سلامت را در بر داشته است. کاملا" روشن است که چرا روسای جمهور بعد از دوره مرندی هرگز حاضر به تحمل وزیر بهداشت خود برای یک دوره دیگر نبوده اند؟ حقیر به عنوان یک فعال حوزه خبر در عرصه سلامت معتقدم با رویکرد فعلی مسئولین نظام سلامت ، اگر بودجه وزارت بهداشت دو برابر نیز شود هیچ اتفاقی برای بهداشت عمومی و تامین سلامتی عموم نخواهد افتاد. در جایی که تنها 40 درصد درآمد بیمارستانها صرف غذا و هزینه های بیمار و آب و برق و . . . . می شود، نمی شود انتظار داشت که اتفاق خاصی با افزایش بودجه بیافتد، در جایی که ملاحظات خاص امکان هر نوع برخورد را با تخلفات سلب می کند و نظارت به اذعان بیشتر صاحبنظران نظام سلامت بسیار سطحی و سلیقه ای است و مدیریت تخصصی اقتصاد سلامت مورد توجه قرار نمی گیرد، نه تنها افزایش بودجه مناسب نخواهد بود بلکه به اعتقاد بنده ویرانگر نیز خواهد بود. بهتر است مسولین کشور در گام اول فکری به حال ساختار تصمیم گیری نظام سلامت بکنند و بعد پول را به این مجموعه تزریق کنند، شاید در شرایط فعلی تقویت بیمه ها بهتر از دادن پول به دست وزارتی باشد که به اعتقاد بنده، نارضایتی مردم و کادر بهداشتی و درمانی تنها دست آورد مدیریت کلان آنها در این سالهای اخیر ( 3 سال اخیر) بوده است.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد