سلامت از نگاه ملی

لطفا با شرکت در نظرسنجی های این وبلاگ به شناخت افکار عمومی کمک کنید

سلامت از نگاه ملی

لطفا با شرکت در نظرسنجی های این وبلاگ به شناخت افکار عمومی کمک کنید

از تحریم نترسید ؛ولی از مدیریت حاکم بر نظام سلامت بلرزید؟

اگرچه نسلی هستیم که تحریمهای شدیدتر از این را در دوران انقلاب و جنگ پشت سر برده ایم؛ اما نباید از یاد ببریم که وضع بهداشت و درمان کشور با وجود همه دست آوردهای بی نظیری که بعد از انقلاب در زمینه های دارویی و جراحی ها و بهداشت مادران و کودکان داشته است ؛در برخی زمینه ها بسیار شکننده تر از اوائل انقلاب است.  واقعیت این است که ما در حال حاضر بیش از همه کشورهای دنیا آنتی بیوتیک مصرف می کنیم و با وجود دیدن ریشه های مشکل از سال ۶۹ هیچ تدبیری برای مهار آن اندیشیده نشده است که این امر علاوه بر اینکه نیاز شدید کشور به ارز برای تامین مواد اولیه را سبب شده است َ بلکه مصرف بالای آنتی بیوتیک سبب مقاومت دارویی در بین ما ایرانیان و نیاز به نسل جدید آنتی بیوتیکها را منجر شده است. از طرفی عدم توجه وزارت بهداشت به تغذیه نوزادان و اعمال سیاستهای کم رمق و توصیه ای سبب شده است که تغذیه با شیر مادر به کمتر از ۳۰ درصد برسد که نیاز شدید به شیر خشک را سبب شده است و معلوم نیست چگونه کشور از پس این بحران در صورت اعمال تحریمهای ناجوانمردانه بر خواهد آمد؟ متاسفانه باید گفت اخلاق پزشکی در کشورما به شدت آسیب دیده است و خرید و فروش سهام بیمارستانها و نیز کورس افزایش درآمد تبدیل به یک پرستیژ شده است و این آفت متاسفانه حتی مدیران ارشد نظام سلامت را در دولت و مجلس درگیر کرده است. و این امر سبب شده است که اکثر مدیران کلان سهامداران بخش درمان خصوصی و یا شرکتهای بزرگ تجهیزات پزشکی باشند و این امر مستلزم تضعیف جدی بخش دولتی و بی توجهی به بهداشت عمومی است که با آنکه دائما ذکر لبان مردان سرد و گرم کشیده دوران جنگ نظیر مرندی و پزشکیان است ولی کسی به این هشدارها توجه نمی کند. باید واقعیت را پذیرفت که دلایل بی شماری وجود دارد تا به این نتیجه برسیم که ساختمان شیشه ای وزارت بهداشت با نمای زیبایش؛ در صورت وقوع حادثه بیشترین ترکش را به تن کسانیکه به آن امید بسته اند وارد خواهد کرد.. . . . .

 شاید بیش از پیش نیاز باشد که حاکمیت به فکر پس گرفتن مدیریت کلان نظام سلامت کشور باشد و با درایت هرچه تمامتر نفوذ مدیران بخش خصوصی را در تمام ساختارهای وزارت بهداشت ببیند و دل از وعده های خوش و اب و رنگ این مدیران برکند و هرچه زودتر یکی از چهره های نظام را که تجربه و درایت و کفایت و اعتقاد لازم را برای عبور کشور از شرایط سخت داشته باشد بر راس نظام سلامت کشور بنشاند؟ واقعیت را نمی توان انکار کرد که اکثر حضرات مدیر در دو دهه اخیر در نظام سلامت ایران؛ اگرچه مشکلی را حل نکرده اند ؛ ولی توانسته اند در قبال پستهای مدیریتی به ادامه تحصیل و یا بورس و یا مجوزهای تاسیس مراکز و . . . . در طول دوره مدیریت خود دست یابند که البته گفته می شود کاملا قانونی بوده است؛ اما تفاوت وزارت بهداشت و شهرداری در این است که اینجا نمی گویند: فلانی اما کار کرد و رفت؟!!! نمی دانم کدام عقل سلیمی در دنیای کنونی و در قرن مدیریتهای تخصصی خواهد پذیرفت که مدیران بخش خصوصی که کرسی های مدیریت را در نظام سلامت دولتی بدست گرفته اند؛ بتوانند و یا بخواهند برای تقویت بخش دولتی قدمی بردارند؟ من نظام سلامت فعلی را یکی از پاشنه های آشیل مقاومت می دانم؛ لطفا آن را به اهلش تحویل دهید؟

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد